
Maanden van te voren kondigde organisatie PT Events met trots de vijfde editie van Grotesque Winter Wonderland aan. Nou klinkt dat op zich niet zo bijzonder, maar wellicht wel als we erbij vertellen dat het feest zonder enkele vorm van promotie direct het grootste deel van haar beschikbare kaarten verkocht. En dat tijdens het drukke festivalseizoen! En dat is vrij bijzonder in een tijd waarin clubs en trancefeesten kampen met moordende concurrentie en dalende bezoekersaantallen. Line up, tijd, prijs en thema waren in een vroeg stadium bekendgemaakt. Denim blue en diamonds white zou de Maassilo kleuren. Kon PT Events ook met trots op 8 november terugkijken? Een belevingsverslag!
Iets voor middennacht betraden we de befaamde Maassilo. In de oude opslagloods worden al jarenlang de vetste feesten gehouden. En terecht! De locatie geeft je een ‘undergroundgevoel’ dat ver doordringt tot in je diepste poriën. Het oogt, voelt en ruikt alsof je je in één van de beste clubs van Nederland rondwaart. Hier voelt iedereen zich VIP. Een perfecte locatie dus voor evenementen die méér willen bieden dan een leuk avondje uit. Grotesque bijvoorbeeld.
Niet voor niets wordt het trancefeest een Indoor festival genoemd. Grotesque heeft drie stages verspreid over drie area’s met elk een iets andere trancestijl. Zo heb je de mainstage met de grote namen en de meest toegankelijke muziek. In area 2 gaat de muziek een tandje harder en wordt de sound wat zweveriger. En area 3 kun je zien als een soort talentstage met ‘global grooves’ elementen waar geëxperimenteerd wordt met diverse muziekstromingen. Denk aan techtrance bijvoorbeeld. Maar behalve de drie area’s valt er meer te genieten op Grotesque.
Zo genoten we de afgelopen edities in de Maassilo van randentertainment en lekker gratis eten! Aardbeien, bananen, appels, sinaasappels en ander vers fruit waren gratis verkrijgbaar. Maar ook snoep als spekjes, chocola, zuurtjes en andere zoetigheid. We liepen toen met bakken eetwerk de zaal in. Twee jaar geleden heb ik me destijds zelfs misselijk gegeten. Dat was ik dit keer uiteraard niet van plan. Wel vroeg ik me af wat Grotesque dit keer voor speciaals te bieden had. De trailer zag er vooraf in ieder geval goed uit.
Wij kwamen binnenlopen vlak voor de set van één van de grote namen van de avond, de Amerikaan Sean Tyas. We deden snel ons gebruikelijke ritueel van kluisjes, plassen, muntjes scoren (€2,50 = 1 consumptiemunt) en drinken halen. Al kostte het ons nog geen tien minuten, geheel vlekkeloos liep het niet. Voor gebruik van toiletten moest er betaald worden (€2,50 voor onbeperkte toegang) en kleingeld hadden we even niet op zak. Gelukkig wisten we de toiletjuf om de tuin te leiden en konden we gratis de gehele avond plassen. Hé, we blijven tenslotte zuinige Hollanders..
Anyway, we begaven ons snel naar area 2 voor de set van Sean Tyas. Het was een dijk van een set die ernstig tekort werd gedaan door schel schampend geluid. Het klonk alsof je een televisieprogramma uit de jaren 60 aanhoorde, zo onzuiver. De bass klonk volledig uit balans. Naarmate de avond vorderde werd dat gelukkig flink wat beter, maar echt professioneel klonk het nooit. Zo zonde! We liepen daarom voortijdig weg bij de ene Amerikaan richting de andere in de hoofdzaal. Trancekoning Marcus Schulz zou daar zijn opwachting maken.
Tot onze verbazing klonk het geluid hier ook niet veel beter. Alleen op ¾ van de zaal vanaf het podium gezien, klonk het redelijk afgesteld. Het was de meest gehoorde klacht van de avond. Iedereen had het erover. Het personeel gaf te kennen dat de Maassilo er de laatste tijd veel mee kampt; “de akoestiek lijkt niet meer in orde,” opperde een barman. “De plaatsing van grote objecten, ophogingen of een VIP-deck achterin de zaal zou het misschien kunnen helpen.”
Was de geluidskwestie dan zo storend en onoverkoombaar? Nee, dat nou ook weer niet. Maar trance zien wij als mooie, pure muziek die je vastpakt en meeneemt gedurende haar reis. En dat gevoel ontbrak nu toch een beetje. Schulz bracht ons weer terug in de feeststemming. Na een wat slap begin schakelde hij over op zijn ‘Transmission Seven Sins’ set van twee weken eerder. Energieke house, trouse en tranceplaten maakte flink wat los bij het publiek. Er werd gedanst, gesprongen en gejoeld. Al was het misschien wel iets te veel van hetzelfde tempo, want die bruisende energie ging richting het einde van zijn set verloren.
Beluister de set van Markus Schulz hier:
Na Schulz brachten we de meeste tijd door bij RAM, IAN Standerwick en Menno de Jong. Grotesque was vorig het feest waar RAM vol emotie voor het eerst ‘Ramelia’ ten gehore bracht als eerbetoon aan zijn veels te vroeg overleden vrouw. Die passie en emotie van die plaat dringt tegenwoordig door in de gehele set van de Amsterdammer. Zinderende emotie, voelbaar in elke hoek van de zaal. De ‘trancefamilie’ leeft met hem mee.
De set van RAM:
Menno de Jong gooide het over een andere boeg in area 2. Geen rustige vocale eigen tranceplaten als ‘Turtoise’ maar keiharde uplifting- en earlytranceset, waarvan het einde vergelijkbaar met een early hardstyleplaat. De laatste uurtjes beukten zo voorbij. Het hoogtepunt van de avond moest echter nog komen…
Taartincident
Behalve de genoemde area’s was er nog een vierde area op Grotesque. De zogenaamde Buddha lounge. Een chillarea vol met lounge en pluchezakken met een eigen bar, een cocktailbar ,een aprés skihut, een schommelstoel en een merchandise-tent. Hier kwam het thema van het feest het meest naar voren. Althans, als je goed de bar bekeek. Bovenop de bar stond een sneeuwpop, een dennenboom en een rendier. De visual- en lasershow gaf niet te kennen dat we hier met een winterthema te maken hadden. Ook de denim blue en diamonds white kleuren hebben we niet tot nauwelijks gespot in het publiek. Erg jammer. Aangezien hier soms alle fijne zitplekken bezet waren, ontspanden wij liever in onze eigen kleine VIP-area, net boven de mainstage.
In een dolle bui kreeg ik onze concullega ‘s van een andere party-site zover elkaar met taart te besmeuren. Stukken chocoladetaart vlogen door de kleine VIP-area. Wanneer ze vervolgens zich weer in de zaal begeven, rent iedereen voor ze weg. Logisch, want de chocoladetaart oogt als stront in het donker. Hilariteit alom. Al liet de beveiliging niet lang op zich wachten...
Conclusie
Kan PT Events met trots terugkijken op 8 november? Ja en nee. Organisatorisch zit het feest absoluut goed in elkaar met een vaste fanbase, een degelijke line up en een vette locatie. Geluidstechnisch en thematisch gezien zijn er zeker verbeteringen mogelijk. Nog wel even een eervolle vermelding voor de snelheid van de barbediening. Tot vier keer toe hadden we ons drinken besteld, ontvangen en afgerekend binnen 10 seconden. Een unicum, chapeau!
Pluspunten
• Geen wachttijd voor de bar
• Gemoedelijke sfeer
• Chille loungearea
• Unieke locatie
• Doorstroming publiek en nergens wacht rijen
• Optredens van RAM, Menno de Jong en Sean Tyas
• Goed geregelde VIP
Minpunten
• Schel en onzuiver afgesteld geluid
• Akoestiek Maassilo
• Matig uitgevoerde winterthema en aankleding
• Sfeerloze 3e area