
Strafwerk… wie is er niet groot mee geworden zou je denken. Ik weet dat ik in mijn schooltijd met enige regelmaat strafwerk kreeg en na schooltijd "ik mag geen galgje spelen in de klas" zat te schrijven. Ja inderdaad, deze reporter heeft zelfs nog strafregels geschreven. Het strafwerk van afgelopen zaterdag was echter van een hele andere orde.
Deze zaterdag stond namelijk in het teken van de tweede editie van het STRAF_WERK festival. Net als de eerste editie was het volledig uitverkocht en dat mag gelet op de weersvoorspelling best bijzonder genoemd worden. Kijkend naar de line up leek dit echter eerder een zekerheid. Om maar eens even wat te noemen: Tensnake, Jamie Jones, Noir,Finnebassen, Chadow Child, de sluwe Vos, Ten Walls, AmineEdge &Dance en Âme. De laatste sloot af met een waanzinnige tweeënhalf uur durende set in een afgeladen vol Trappenhuis.

Het festival vond evenals de eerste editie plaatst op sportparkRiekerhaven. Voor de doorsnee festivalganger erg goed bereikbaar en gelegen op een industrieterrein met volop gratis parkeerplaatsen en dat is altijd lekker.
Helaas liep mijn aanloop naar het festival niet zoals gepland en waren wij pas rond half zes in Amsterdam. Het grote voordeel daarvan was wel dat we de regen compleet hadden gemist en er een droog festival in het verschiet lag. Althans, als er de week voorafgaand aan het festival geen hoeveelheid water gevallen was waarmee je heel Europa had kunnen voorzien van een Ice Bucket challenge. Alle looppaden op het terrein waren veranderd in glibberige modderpaden, waarbij je op sommige plekken tot voorbij de enkels wegzakte. De witte All Stars van een van mijn mede strafwerkers zijn er dan ook niet meer bovenop gekomen. Maar, mocht dit de pret drukken? Nee, zeker niet. Strafwerk schotelde namelijk een heel lekker festival voor.
Het grootste nadeel van ons late binnen komen zat hem in het gebrek aan kluisjes. Toen wij kwamen waren deze namelijk uitverkocht. De optie om onze spullen in een afgesloten container te plaatsen sloegen we over om dat we er dan tussendoor niet meer bij konden. Gelukkig bracht een van de aanwezige ondernemers op het kleine marktje naast de Trappenhuis stage uitkomst en kon ik mijn tas achterlaten bij de kledingstand van het Samplebien, thanx daarvoor.
Nadat we begonnen waren bij de set van Gerd in de buitenlucht op de Zintuigstage stapten we kort het bomvolle trappenhuis binnen. Deze indoorstage was voorzien van tribunes waarop je ondanks de drukte prima kon staan. Na een half uurtje Ten Walls besloten we in de rij te gaan staan bij de Desperado stage. De meeste kennen het principe inmiddels wel: om het kwartier gaat er een nieuwe groep naar binnen en dan is het vijftien minuten knallen. Koning en keizer van de desperado stage waren afgelopen zaterdag Eric de Man en Aaron Friedman, samen bekend als Musclefarm. We gingen erin, gingen eraan en gingen eraf! Beide heren genoten zichtbaar mee. Na een kleine tour langs de eveneens volle Ruimte stage en een klein stukje Noir op de Uurwerk stage, bracht de avond ons op het pad van de Sluwe Vos. De man die altijd los gaat. Getuige ook zijn stagedive acties door het hele land.
Na een drankje en een ijsje vlogen we richting Trappenhuis voor onze afsluiter. Zelden ben ik van iemand meer onder de indruk geweest dan Åme. Ook dit keer stelde hij niet teleur. Gek genoeg was het hoogtepunt niet een van zijn eigen producties, maar VI van Musumeci.
Door het slechte weer en de daardoor gevormde modderpoel sprak alles wat buiten de stages om gebeurde mij helaas niet echt aan. De bijna barre tochten door de modder van stage naar stage waren even bizar als hilarisch, maar dat maakte afgelopen zaterdag allemaal niet uit. STRAF_WERK draait om muziek en man wat was dat aan! Ik heb enorm genoten en ben er volgend jaar zeker weer bij en als het dan ff meezit met een zonnetje en op mijn espadrilles!