
The Flying Dutch Amsterdam, in het Olympisch Stadion. Ontworpen door architect Jan Wils die voor zijn ontwerp een gouden Olympische medaille won op de Kunstolympiade. Daar waar op 17 mei 1928 het eerste officiële evenement werd georganiseerd, waar onder wie de Nederlandse zwemster Zus Braun en de Amerikaanse zwemmer Johnny ‘Tarzan’ Weissmuller de helden waren en daar waar voor de allereerste keer in de geschiedenis het Olympisch Vuur werd ontstoken!
Zo kan ik nog wel even doorgaan, maar vandaag staat het stadion op een geheel andere manier in de belangstelling. Hedendaagse helden als Afrojack, Nicky Romero en Armin van Buuren zullen op hun wijze het stadion op haar grondvesten doen schudden. Buiten stromen mensen van links en rechts richting de ingang. “Wat is er toch aan de hand?”, vraagt een jonge vrouw zich hardop af, terwijl ze op haar fiets naar de mensen kijkt. “Ik heb het hier nog nooit zo druk gezien!” Met een vriendin blijft ze een tijdje geboeid staan kijken naar de maar blijvende stroom aan mensen.
Ondertussen komt de helikopter over met daarin uiteraard een dj! Gezien de tijd vermoed ik dat dit Fedde le Grand is. Het idee dat de dj’s van de ene stad naar het andere stad vliegen voor hetzelfde evenement is toch uniek! De stemming zit er bij mij in ieder geval goed in. Door het geluid van de helikopter begint er spontaan een hoop energie door mijn lichaam te stromen.
Eenmaal binnen de stadionmuren valt het me op hoe groot het complex eigenlijk is. Nu heb ik begrepen dat er voor dit evenement plek is voor 22.000 mensen. Dit aantal is er niet geweest, maar dat zouden toch heel veel feestgangers bij elkaar zijn! Terwijl ik samen met fotografen Eline Ieperenburg en Marieke Keur van Guestzone langs de nodige eettentjes loop richting de ring van het stadion, merk ik dat het hier helemaal niet opvalt hoeveel mensen er zijn. Het lijkt de Efteling wel: bij de ingang lijkt het heel wat, maar eenmaal binnen, heb je zeeën van ruimte om te lopen.

Dan is het moment daar: de eerste dj die ik hoor draaien tijdens The Flying Dutch: Nicky Romero! Wat fantastisch om zijn set door de speakers te horen dreunen. Er hangt een heel relaxt sfeertje. Kleine groepjes mensen zitten heerlijk in het zonnetje met een drankje in de hand en kletsen wat met elkaar. Hoe dichter je bij het podium komt, hoe meer mensen er bij elkaar gepakt staan. Ook hier is het gezellig. Geen onnodig geduw en getrek om tussen de blije feestgangers door te komen. En wat is het podium vet! Een grote stalen constructie met de Amsterdamse huizen als leidraad. Ook de kleur rood past geheel bij de stad.
Na Nicky Romero is het de beurt aan Afrojack. Een golf aan mobieltjes komt omhoog om deze man op de foto te zetten of om de opening te filmen. Dat moet je als artiest toch een goed gevoel geven! Marieke en Eline maken ondertussen de ene foto na de andere. Een tik op de schouder zorgt ervoor dat de meiden zich regelmatig omdraaien en een kiekje maken van de vrienden die graag met elkaar op de foto willen.
Een aantal (foto)rondjes later hebben we alle drie wel trek. Dan belanden we bij het enige minpuntje van dit evenement: de enorme drukte rond de eettentjes. Het heeft in mijn ogen geen zin om tussen 17.30 uur en 19.00 uur eten proberen te halen, tenzij je het niet erg vindt om ruim een uur in de rij te staan. Dat vinden Eline en Marieke gelukkig ook zonde van onze tijd, dus wij besluiten om later te eten en lopen weer met een big smile het stadion in waar Fedde le Grand wordt afgelost door Showtek. Niets mis mee!
De tijd vliegt en na een topset van Hardwell verschijnen W&W op het podium. Deze jongens heb ik vaker gezien en destijds vond ik ze allesbehalve verkeerd. Alleen vandaag maken ze mijn verwachtingen niet waar. Het lijkt haast een compilatie aan nummers die we eerder die dag hebben gehoord. Dat valt dus een tegen. Gelukkig maken Sunnery James & Ryan Marciano dit weer goed. Hekkensluiter Armin van Buuren weet zijn naam hoog te houden en dendert het laatste uurtje in. Wat is hij toch een topper! Vergeet Nicky Romero echter niet: hij had naar mijn mening met zijn set ook kunnen zorgen voor een waardige afsluiting van deze prachtige dag.

Wat mij betreft zou het geen slecht plan zijn om hier een jaarlijks evenement van te maken. Misschien is het voor volgend jaar een idee om dan met iets ander vuurwerk op de proppen te komen. Wat er aan het einde van de show in het Olympisch Stadion de lucht in werd geschoten, viel op zijn zachtst gezegd wat tegen. Met een afsluiter als Armin mag je toch wel iets spectaculairders verwachten.
Wie weet kun je ook weer andere steden aandoen bij een nieuwe editie. Wellicht Breda, Utrecht en Arnhem…?
Bekijk hier de foto's op onze site en tag hier je vrienden op Facebook!