Lief Festival, De Meern (05-09-2015)

Lief Festival, Utrecht. Eens zien wat XSENSE van hun tiende editie maakt. In januari ben ik nog naar het Sneeuwbal Winterfestival van XSENSE geweest. Dat vond ik erg gezellig, dus laat Lief maar komen! Ik probeer niet te hoge verwachtingen te hebben, maar ik merk dat ik hier moeite mee heb. Misschien ligt dit ook aan de interviews die ik vandaag heb met Dosem en Julian Calor. Of heten die dingen zenuwen? Aan de andere kant: dit is de tiende editie van Lief! Dan mag je iets verwachten, toch?

Aangekomen bij de recreatieplas van het Strijkviertel zie ik al snel twee podia staan aan de andere kant van het water. “Het is maar een klein festival, of niet?”, reageert een meisje achter mij enigszins teleurgesteld. In eerste instantie wil ik mee met haar mening, maar dan bedenk ik me dat er vier stages zijn. Hoe en waar ze de twee andere stages hebben verstopt, moeten we alleen nog achter zien te komen. Het zicht op de twee stages aan het water zorgt een beetje voor een strandgevoel. Dit gevoel wordt versterkt door de houten boot op het droge. De aankleding oogt vanaf hier eenvoudig, maar doeltreffend.

In het loopje naar de ingang waaien de beats ons al vrolijk tegemoet. Ik mag wel zeggen dat ik in de loop der jaren best wat festivals heb gehad en dit verveelt nooit. Het zorgt er nog altijd voor dat ik alleen maar meer zin krijg in een goed feestje. Daarnaast doet XSENSE in mijn optiek nog iets heel leuks: het hanteren van een Nederlandse festivalnaam! Niet dat er iets mis is met een Engelse benaming, alleen ik heb een zwak voor onze Nederlandse taal en van mij mogen meerdere organisaties Nederlandse namen bedenken.

Bij de ingang wordt duidelijk dat mensen zowel van links als van rechts het terrein op kunnen komen. De standaard tassencontrole en fouillering gaat vlug en voor ik het weet sta ik op het terrein. Terwijl ik de eerste drie kwartier over het terrein heen en weer stuiter, op zoek naar de artiesten-/crewingang voor mijn interviews, ontdek ik dat XSENSE wederom op zoek is naar de beleving. Zo vind je er een wijn- en cocktailbar, een strandtent, een plek waar je kunt checken of je make-up nog wel goed zit en een markt met allerlei hebbedingetjes als tassen, T-shirts, sieraden en veertjes voor in je haar.

Nu is het terrein zelf te klein om er vier podia op te plaatsen, dus dan zorg je toch voor een drijvende stage? Op het moment dat ik er voorbij vlieg, staan de jongens van KAAP daar te beuken. Nog niet eerder gezien of gehoord, maar wat ik meekrijg, bevalt. In mijn haast neem ik niet de tijd om er lang te blijven staan, want het interview met de Spaanse Dosem staat op de planning. Uiteindelijk heb ik de locatie gevonden en kan ik voor het interview nog even uitblazen bij Pep & Rash. Onwillekeurig krijg ik het gevoel dat ik onder een steen heb geleefd, want waarom ken ik deze gasten ook niet?! Maar wat fijn om ze nu wel te kennen!

Dan is het hoog tijd voor het interview met Dosem! Aardige en spontane gast. Na ons gesprek moet ik ook wel weten hoe hij draait. Met een colaatje in de hand pik ik een klein stukje Oliver Heldens mee, proef ik wat van Luuk van Dijk en loop via Egbert door naar Dosem. Je moet niet hard willen gaan, maar je moet je meer willen laten meevoeren. Dosems optreden voelt namelijk als een verhaal dat rustig begint en langzamerhand spannender wordt.

Voor ik het weet is het alweer tijd voor het volgende interview en ik probeer zo snel mogelijk op de juiste plek te zijn. Dat gaat met de drukte niet zo makkelijk. Er is slechts één pad dat leidt van het eerste naar het laatste podium. Het is ook eigenlijk het beste om geen haast te hebben op een festival. Ik merk dat de sfeer, ondanks een paar regenbuitjes, er in ieder geval goed inzit. Of ik nu een bekende voor iemand ben of niet, ik raak betrokken bij de nodige grapjes en grolletjes.

Vervolgens sta ik tegenover de jonge Julian Calor. Net 22 jaar en volop bezig naam te maken. Hij mag na La Fuente laten horen wat hij kan. “Ik denk dat ik goed aansluit op La Fuente”, zegt hij ietwat verlegen. Dat maakt mij heel nieuwsgierig. La Fuente heb ik al vaker gezien en wat ik tot nu toe van hem heb gezien, vind ik verre van verkeerd. Na Dosem wil ik ook Julian zien draaien, maar voordat ik Julian ga checken, begeef ik me eerst naar Area 2 voor Joris Voorn. Chill, alleen is het mij net iets te rustig. En dan heb ik het niet over het aantal mensen in de tent, want die is overvol.

Nou Julian, nu is het jouw beurt! Het valt me direct op dat hij zich achter de booth zekerder voelt, want nu merk ik niets van een zekere schuchterheid. Prachtig! Ik vind dat ik ook wel kan zeggen dat hij inderdaad goed aansluit op La Fuente. Eentje om in de gaten te houden!

Intussen zakt de zon steeds verder en de wind voelt vies koud. Na een tijdje begin ik het flink koud te krijgen en na mijn gestress om op tijd te komen voor de interviews, ben ik bekaf en besluit ik eerder af te haken. Hierdoor mis ik Quintino en Dirtcaps. Misschien dat iemand mij kan vertellen hoe deze optredens zijn geweest?!

Naar mijn mening weet XSENSE iedere keer mensen bij elkaar te krijgen die het onderling onwijs gezellig hebben. En daarvoor hoef je echt geen beste vrienden of überhaupt bekenden van elkaar te zijn. Dat maakt ook Lief voor mij een geslaagd feestje.

Reporter : Alexander Strack van Schijndel