Rooooaaaaddtripppp!!!!! Dat klinkt al lekker om mee te beginnen, maar was dat ook zo?
Vorig jaar stond ik voor de keuze, Loveland of Lakedance. Ik koos voor Loveland en had mede dankzij geweldig gezelschap een bijzondere dag. Afgelopen juni weer die keuze: Lakedance of ga ik voor het thuisfeestje bij mij om de hoek? Free your mind was mijn keuze. Wie mijn report hiervan gelezen heeft begrijpt dat dit niet de beste keuze was. Na veel goede verhalen over Lakedance gehoord te hebben was de keuze in augustus dan ook niet zo moeilijk. Op naar Eindhoven dus.
Om half een stonden we (dwz ik en mijn festivalpartner in crime) al bij de persingang te trappelen. De weersvoorspellinig was goed, de Line up beloofde ook genoeg en de locatie is gewoon super.
Strandpark Aquabest ligt op een tiental minuten rijden van Eindhoven en is sinds jaren de thuishaven van vele festivals waaronder Lakedance. Met een mooi zandstrand, een leuke beachclub en veel ruimte tussen de stages is het een perfecte locatie voor dit soort zaterdagmiddagbezigheden.
Bij binnenkomst viel mij een ding gelijk op. De beachclub waar ik ook al eens geweest was om te zwemmen lag er exact hetzelfde bij. De ligbedden stonden er inclusief kussens en de zithoeken waren ook gewoon blijven staan om te chillen. Weinig sprake van preventieve ruiming op dit festival dus. In het water er tegenover stond de eerste stage. De mensroom. Onderzoek later wees uit dat dit buiten de heren achter de decks niet alleen mannen betrof, maar een gemêleerd publiek dat genoot van heerlijke house van minder bekende, maar zeker niet minder getalenteerde dj’s.
Het eerste biertje smaakte geweldig, mede omdat deze genuttigd werd op een ligbed in de zon. Daarna besloot ik het festival terrein maar eens te verkennen. Bij de mainstage was men nog aan het soundchecken, prima kans voor een kodakmomentje dus. Coca Cola deed ook leuk mee met een gigantische blikjesautomaat met daarnaast een tribune met zitzakken. Lakedance begrijpt wat chillen is.
De laatste stage die we tegenkwamen was de Jagerstage hosted by Yellow Claw. Aangezien mijn bil geen krokobil is zul je mij daar niet zo snel zien, maar eerlijk is eerlijk. De heren doen het goed en blijven danceflourfillers.
Naast een handige looproute en iets wat zich het beste laat omschrijven als dixieheaven was er uiteraard ook aan de inwendige mens gedacht. Van begin tot einde stonden er eet- en dranktentjes aan het uiteinde van de dansvloer. Wellicht had er bij de main een extra bar bij gekund, want daar was het enorm druk en daardoor liep de wachttijd behoorlijk op.
Na het checken van de line up besloten we op main te beginnen met Bjorn Wolf. De tekst op zijn shirt omschreef datgene wat wij voelden. Epic! Voor de mensen die hem nog niet kennen. Check him out! De volgende DJ werd geïntroduceerd door een animatie van een wegrijdende bus en de deunen van Low rider, tja je moet wat op de mainstage. Nu moet ik wel zeggen dat Funkerman in tegenstelling tot zijn collega’s er met deze tune nog goed af kwam. Funkerman deed dat waar hij goed in is. Hij laat zich niet afleiden door de rest van de line up, maar doet gewoon zijn eigen ding. Persoonlijk vond ik het een van zijn betere sets.
Met een wodka in de hand was het vervolgens wachten op Yves V. Tijd voor het stevige werk dus. Iets waar Yves goed in is. Het zal vast niet ieders ding zijn, maar de main ging los en hoe! Tijdens dit geweld begonnen niet alleen de planken van main te rommelen maar ook de maag. Gekozen werd voor de meest veilige optie. Een puntzak friet en een waanzinnige dubbele cappuccino.
Een volle maag is niet altijd bevorderlijk voor mijn enthousiasme maar ik vraag me af of het daaraan lag. Waar Yves V. een harde maar zuiver set neerzette maakt Quitino er in mijn ogen een zooitje van. Te hard, te veel pauzes, te onzuiver en zeker teveel MC tussendoor. Waarbij ik wel moet bekennen dat zijn MC fantastisch kan zingen. Na een tijdje was ik hier dan ook klaar mee en was het Defected tijd.
Chocolate Puma om precies te zijn. Beide heren deden wat ik van ze verwacht. Lekker, zuiver en gewoon goed. Hun muziek voel je. Dat deed ik zelfs al in de jaren negentig, want wie kent “Give it Up” van the Good Man niet? Inderdaad, dezelfde heren en nog steeds on top.
De lange dag begon langzaam op ons in te werken en dus werd er gekozen voor Belgische wafels met aardbeien, nog maar eens een cappuccino en een strandstoel. Na daar een tijdje gelegen te hebben werden we toch weer gelokt naar de Defected stage.
Franky Rizardo was aan en hoe. Deze set was zeker een van zijn betere geweest ware het niet dat er, wederom, een MC stond die zich belangrijker leek te vinden dan de dj. Los van het feit dat hij in mijn ogen veel teveel aanwezig was haalde de beste man het ook nog eens in zijn hoofd om een aantal malen een soort van oerkreet er door te gooien. Deze was zo hard en schel dat mensen om ons heen hun oren dicht hielden en ietwat geïrriteerd naar de stage keken (zacht uitgedrukt). Nu snap ik dat MC’s er bijhoren, maar heren jullie zijn Master of Ceremony. Niet de ceremony zelf!
Persoonlijk vond ik Lakedance super. Een prima line up, voldoende chillruimte, mooie stages, gezellig publiek, prima voorzieningen en dat ook nog eens voor de prijs van 50 euro voor beide Festivals!
Volgend jaar is de keuze niet zo moeilijk meer.
Reporter:
Alexander Strack van Schijndel
Meer info evenement
Foutje gezien? Let us know!