Een van de leukere indoorfeestjes die ik vorig jaar bezocht was zonder enige twijfel We Are Electric. Weten hoe dat was? Check het hier. De verwachtingen waren toen zo ongeveer nihil en daarnaast kon ik kruipend naar huis vanaf het Klokgebouw. Erg handig aangezien de kuiten van deze bebaarde reporter aan het eind van de avond niet meer van het hele fanatieke zijn. Dit jaar werd de agenda al vroeg geblokt voor dit heerlijke feestje, maar was dat ook terecht?
Van het Klokgebouw in Eindhoven kun je veel zeggen. Het is groots, ruim en voor mij lekker dichtbij. Parkeerruimte is er genoeg (betaald weliswaar) en als je op tijd bent kun je nog even genieten van het toch stiekem wel erg leuk geworden Strijp-s. Vooral omdat We Are Electric de laatste twee jaar samen viel met de laatste dag van Glow. Het lichtfestival van Eindhoven en er daardoor op die zaterdag veel te zien en te beleven is in de wijk die voorheen bekend stond als de verboden stad.
Die laatste benaming is ook altijd datgene wat in me opkomt als ik het imposante klokgebouw binnen loop. Het gebouw heeft wat unheimisch. Het is groot, kil, op sommige plekken zelfs grimmig en de bass…..tja, die klinkt alsof deze uit blikken boxen komt. Wellicht klinkt je dat niet al te positief in de oren, maar juist dat alles bij elkaar maakt het voor mij die danstempel waar juist de rauwere muzieksoorten het beste gedijen. En aan rauwe muziekstijlen geen gebrek afgelopen zaterdag. Bovendien ben ik van mening dat in weinig venues in Nederland de lichteffecten zo goed tot zijn recht komen als in het Klokgebouw.
Toen wij over het plein richting Klokgebouw liepen besefte ik weer eens dat het leven als partyreporter toch wel zijn voordelen heeft. De enorme rij buiten werd omzeilt en via de VIP-ingang stonden we vier minuten na het laatste slokje wijn thuis, van binnenuit het Klokgebouw naar de rij buiten te kijken. Dit wekte uiteraard wat jaloezie op bij onze vrienden die vervolgens met een stalen gezicht door de hoofdingang naar binnen stapten. De rijen links en rechts van deze ingang verbaasd achterlatend.
Eenmaal binnen waren zowel het verkrijgen van een lockersleutel als het bemachtigen van munten de gebruikelijke hel. Dat blijkt moeilijk geregeld te kunnen worden daar. Groot voordeel daarvan is dan wel waar dat dit een constante factor is in het Klokgebouw en de ergernis daardoor (bij mij in ieder geval) nihil is.
Klokslag 1 minuut voor twaalf liepen we de grote zaal binnen. De muziek viel stil en een aparte vibe ontstond in de zaal. De timetable vermeldde Tchami als dienstdoende DJ. Na zijn grote doorbraak in 2013 zijn de laatste maanden van de beste man niet de meest gelukkige. Zo raakte hij in oktober gewond bij een auto-ongeluk. Aangezien hij afkomstig is uit Parijs is het welhaast overbodig te zeggen dat hij die avond in Eindhoven er met een heel dubbel gevoel stond. Des te mooier was het dat juist hij, na een imposante en onwerkelijke minuut stilte voor de slachtoffers van de terreurdaden in Parijs, de grote zaal mocht heropenen. Begeleid door luid applaus heropende hij het bal met zoveel passie en kracht dat de zaal binnen een minuut weer volledig los ging. Wellicht voor velen de held van de avond.
De rest van de line up loog er overigens ook niet om. Check hieronder de timetable. Wat zou jij kiezen?
Mijn keuze viel onder andere op Joris Voorn en Arjuna Schiks, aangevuld met een stukje Netski, een stukje Dekmantel Soundsystem en heel veel stukjes rondlopen en de gezelligheid van het Brabantse partyvolk proeven. De rondtocht bracht ons onder andere bij het balkon van de Magnetic stage waar je goed uitzicht had op de licht bouncende menigte onder ons. De zaal ging redelijk los, maar was niet te vergelijken van datgeen wat Joost van Bellen vorig jaar losmaakte toen hij op dezelfde plek stond. Lopend door de zaal leek het ook wel of de gemiddelde leeftijd lager was dan de voorgaande jaren. Het aantal kotsende pubermeisjes dat in de hoekjes van de diverse zalen was dan ook aanmerkelijk hoger dit jaar.
Ergens midden in de nacht bevonden wij ons al heupwiegend bij een heerlijk draaiende Gabriel Ananda die net als zijn opvolger Darko Esser de Electric zaal vol hield. Ook het meermalen wegvallen van het geluid waarna de hele zaal elkaar een aantal minuten schaapachtig aan zat te kijken voorkwam dat niet. Nu gebeurt dit wel vaker, maar vorig jaar speelde ditzelfde probleem in dezelfde zaal ook al een aantal malen op. Wellicht een idee om daar volgende jaar toch nog maar eens wat beter naar te kijken?
Na een heerlijk feest liepen wij rond een uur of vijf tevreden naar huis. De muziek was heerlijk, de mensen gezellig en toen ik in bed stapte met mijn ogen dicht..
Toen dacht ik aan het Klokgebouw, want daar brandt nog licht!
Reporter:
Alexander Strack van Schijndel
Meer info evenement
Foutje gezien? Let us know!