Trance Nation, The Sand Amsterdam, 25 januari 2014

Afgelopen zaterdag stond de 15e editie van Trance Nation gepland in THE Sand te Amsterdam. De line up beloofde veel die avond. Met onder andere Marcel Woods, Alex M.O.R.P.H., Paul van Dyk, RAM en Menno de Jong als afsluiter beloofde het een stevige trance avond te worden. Bovengenoemde heren draaien namelijk een stijl die eerder hard trance genoemd kan worden. En laat ik dat nu even enorm lekker vinden.

Met een buslading vrienden werd er gang gezet richting Amsterdam. Het weer was afgelopen zaterdag vreselijk. Diep respect dan ook voor de beveiliging die ons buiten met een nat hoofd vriendelijk verwelkomden. Na een vlotte binnenkomst sloot ik aan bij de muntenkassa waar een enorme rij stond. Een extra kassa was dan ook zeker niet overbodig geweest.

Met een biertje in de hand liepen we eens rond. De eerste stage was snel gevonden. Nu zou er ook een tweede stage zijn waar onder ander R.A.M. draaide. Lopend door de grote zaal vonden we inmiddels de VIP plaatsen en de rookruimte die behoorlijk vol stond. Nogmaals kijkend naar de rookruimte kwam ik er tot mijn verbazing achter dat dit de tweede stage was. Nu ben ik zelf al jaren gestopt en serieus de meest coulante ex-roker die je je in kunt denken, maar een stage plaatsen in een rookruimte vind zelfs ik teveel van het goede. Gelet op de geringe bezetting van die rookruimte en daar bovenop de klachten over de hitte in die ruimte door de met ons meegereisde rokers stond ik hierin niet alleen.

Na een kort bezoek aan de rookruimte besloten wij dan ook om bij de main te blijven. Helaas waren we te laat voor de set van Woods, maar vielen wel met onze neus in de boter bij Alex M.O.R.P.H.. Wat een waanzinnige dikke set zette deze man neer. Deze bijzondere vertoning achter de decks weet hoe het moet. Voor wie hem niet kent, ff googelen. Simpelweg super. Na Alex was het tijd voor Craig Connelly. Deze eerste wissel liep niet helemaal lekker, waardoor de zaal even stil viel. Na een prima set van deze jong en upcoming man was het tijd voor het hoogtepunt van de avond. Twee uur lang Paul van Dyk. Wederom viel er een stilte tijdens de overgang. Paul pakte dit verder goed op en deed dat wat wij allemaal hoopten. Hij blies het dak eraf.

Na deze toppers was ik erg benieuwd naar de rest. Hoe zou het tempo zijn tussen drie en zeven? Zou het doorknallen zijn tot en met menno de Jong? Helaas…..

Next up. Jan Johnston. Deze zangeres, die vaak te horen is op trance nummers, moest voor de organisatie blijkbaar een gat vullen. De dj booth moest namelijk omgebouwd worden na het optreden van Paul van Dyk. Wat volgde is inmiddels al veel besproken op facebook. Een veertig minuten durend solo optreden, slechts begeleid door een hele simpele trancebeat. Ik ben gek op vocals in welke dancesoort dan ook, maar als ik veertig minuten non stop zang zonder tempo wil horen ga ik toch echt niet naar een trancefeest. Begrijp me niet verkeerd, Jan Johnston zingt waanzinnig, maar paste wat mij betreft totaal niet thuis op dit feest. Met deze actie sloeg de organisatie de plank volledig mis. Voor mij was dit een teken om de dansvloer te verlaten en een drankje te gaan nuttigen op het Vip deck. Vanaf die plek kon ik goed zien wat dit optreden betekende voor de zaal. Veertig minuten later was het aantal bezoekers met zeker een derde afgenomen. Nadat het stokje werd overgenomen door Simon Patterson kwam er weer langzaam wat gang in. Echter het contrast met de eerste vier was dusdanig groot dat ik me qua muziek waande op een ander feest.

Nu klinkt bovenstaande heel negatief en zou je denken dat er niets positiefs meer te vermelden zou zijn. Niets is minder waar. De bar was goed bereikbaar en je werd snel en vriendelijk geholpen. Daarnaast is het trancepubliek met voorsprong het gezelligste publiek in de dansscène is mijn ervaring. Iedereen heeft goede zin en praat met elkaar waardoor de sfeer werkelijk fantastisch is. En ja, ik weet ook waardoor dat komt….

Ik heb dan ook heel wat gesprekken gevoerd die avond, met dit keer, helaas een flink aantal teleurgestelde mensen.

Wie waren die avond dan de beste mensen achter de knoppen? Los van de heerlijke sets van Alex M.O.R.P.H. en Paul van Dyk moet ik hier dan toch zeker voor de VJ’s en de lichtman gaan. De hele avond werden we voorzien van waanzinnige visuals wat het feest nog het cachet gaf wat je van een dergelijk feest verwacht. Beide toonden een enthousiasme wat ik zelden gezien heb. De jongste van de twee verantwoordelijk voor het uitstekende lichtwerk sprong op momenten nog harder dan de rest van de zaal, overigens, zonder af te doen aan de kwaliteit van zijn werk. A job well done heren.

Reporter : Alexander Strack van Schijndel