Sneeuwbal Winterfestival, Utrecht (31-01-2015)

Gelijk het allereerste outdoor festival van het jaar meepakken: het Sneeuwbal Winterfestival in Park Transwijk in Utrecht! Terwijl we het kwik deze winter nog amper onder de nul graden hebben zien zakken, hebben ze uitgerekend voor die dag af en toe een winterse bui voorspeld en zal de temperatuur in de avond rond het vriespunt liggen. Ik ben al zo’n held als het koud is! Dat wordt dus gewoon veel in een van de tenten tussen de mensen staan.

Terwijl de zon volop haar best heeft gedaan in de morgen, betrekt de lucht op het moment dat wij de auto hebben geparkeerd en op zoek zijn naar de juiste tram. Nu is het ineens best fris. Had ik die lange thermo-onderbroek toch maar aangedaan! Of ik had op zoek moeten gaan naar een betere uitdossing. De tram inlopend merk ik dat ik vrij saai gekleed ga. De dresscode heb ik namelijk aan mijn laars gelapt en ik loop rond in een spijkerbroek, een dik vest en mijn bruinleren jasje. De foto’s van vorige edities hadden mij niet overtuigd van een verkleedpartijtje.

Aangekomen in Park Transwijk wil ik niet zeggen dat ik de enige ben in een spijkerbroek, maar wel een van de weinigen die vrijwel niets geks aan of op heeft. Groepjes meiden die hun kleding op elkaar hebben afgestemd, mannen in opvallende roze skipakken en tientallen kleurrijke mutsen komen voorbij. Misschien was achteraf die pinguïnoutfit niet heel gek geweest… Volgend jaar wellicht?

Op elk festival geven wij onze ogen eerst goed de kost, drinken we wat en daarna duiken we een tent in. Dit keer gaat dit ritueel in een iets rapper tempo, want ondanks de gezellig ogende festivalgangers zorgt de buitentemperatuur er niet bepaald voor dat ik minder zeur over de rillingen die over mijn rug lopen. Eenmaal in ‘De Behaaglijke Hut’ (jaja, dit is een van de podiums) aangekomen, worden we al snel warmgedraaid door Ferreck Dawn. Deze 29-jarige dj is na zijn track met Redondo (Tattoo Girl) niet onopgemerkt gebleven. Zeker niet na het uitbrengen van de follow-up ‘Love Too Deep’. De track heeft drie maanden achter elkaar in de Beatport Deep House Top 10 gestaan en door de support van onder andere Tiësto en radiostations als BBC Radio 1 en Slam FM, heeft een nog grotere groep kennis kunnen maken met Ferreck.

Te nieuwsgierig naar de sfeer in de andere tenten, besluiten we vrij snel verder te kijken. Op ‘De Ruige Piste’ ontdekken we Marco Bailey. De Belgische techno-dj zit geheel in zijn element en het publiek voorin de tent lijkt het uitstekend naar haar zin te hebben. De set is mij na een tijdje wat te eentonig, dus hobbelen wij weer vrolijk naar ‘’t Opgetogen Woud’. Daar krijgen we nog een staartje mee van Gregor Salto. Na hem is het de beurt aan La Fuente. Wat een heerlijke entertainer is dat! Met een brede glimlach neemt hij plaats en stuitert hij vrolijk van links naar rechts, terwijl zijn bos haar in een staartje op zijn hoofd wiebelt en zijn ontelbare zilverkleurige armbanden weerkaatsen in het licht. Bij de eerste track is het eigenlijk niet meer mogelijk om maar gewoon te blijven staan. Het enthousiasme en de set van La Fuente werkt te aanstekelijk. Hier moet gedanst worden!

Dan beginnen rond zeven uur onze magen te protesteren. Heel leuk dat gespring en zo, maar dankzij die kou zijn wij eerder leeg! Zo zou de boodschap denk ik hebben geklonken als onze magen hadden kunnen spreken. Eens kijken wat we aan eten kunnen scoren. Pasta, ‘hitsige’ tomatensoep (heb het niet zelf bedacht), erwtensoep, belegde broodjes en de nodige gefrituurde lekkernijen. Op een dag als vandaag is een frietje met een goede klodder mayonaise erg smakelijk, dus dat wordt ‘m!

Nu hebben wij de ‘Dolle Desperados Iglo’ in ons loopje naar de eettentjes niet over het hoofd kunnen zien. Het lijkt er continue een drukte van jewelste te zijn. Zo maar even checken. Eerst die heerlijke warme friet naar binnen werken. Ondertussen roetsjen er mensen vanaf de Sneeuwbal Piste naar beneden. Samen of alleen op een band glibberend naar beneden, terwijl in de Shirmbar ‘De Scheve Schaats’ de zweetdruppels over de ruiten naar beneden glijden. Vanmiddag hebben enthousiastelingen zich in een worstelpak gehesen om een potje te ‘sneeuwpop worstelen’. Daarnaast kon je in het Olympische dorp skilopen, pistebowlen en ijspegels vangen. Nu ligt het dorp er wat verlaten bij. Ook de wintermarkt vertoont al wat gaten. Het is veel gezelliger en warmer om in het feestgedruis te staan!

Over feestgedruis gesproken, als de ‘Dolle Desperados Iglo’ een dak had gehad, was die er spontaan afgevlogen. Boven op elkaar gepakt staan mensen te springen en luidkeels mee te zingen met bekende hits als ‘Lean Back’ van Fat Joe en gouwe ouwe van André Hazes. De ruimte mag dan wel beperkt zijn, dat ontmoedigt bijna niemand om even naar binnen te wippen. Al hoppend bereiken wij na een paar nummertjes de andere in-/uitgang van de tent om lachend richting ’t Opgetogen Woud te lopen. Daar draait op dat moment Jay Hardway. Hij komt wat verlegen over. Plaatjes draaien kan ie wel, maar als het gaat om het enthousiasmeren van het publiek, is het in zijn geval handig om MC Iceman dat werk te laten doen. De twee vullen elkaar zo mooi aan.

Na een heel aantal danspasjes te hebben gemaakt, is het wat ons betreft mooi geweest. Nog even een snel een broodje naar binnen werken en dan is het tijd om te gaan. De hele dag heeft er een ontzettend positieve en gezellige vibe gehangen op het festivalterrein. Ontzettend leuk om zo ongedwongen in contact te komen met andere feestgangers die niet bang zijn om een praatje te maken met een onbekende en die net als wij gewoon een leuke dag willen hebben. Daardoor staat het Sneeuwbal Winterfestival in mijn top vijf van de meest sociale en hartverwarmende festivals!

Reporter : Alexander Strack van Schijndel