Qult#11: met trillende neusharen volop genieten van o.a. Audiofreq
Elegant en statig kijkt hij recht vooruit. Waakzaam en bedacht op wat er komen gaat vanavond. Alles is gereed. Iedereen weet wat er van hem of haar wordt verwacht. Nu is het alleen nog een kwestie van tijd. Hoe zal er gereageerd worden? Zal men de gemaakte keuzes waarderen? Ook al is dit niet de eerste keer dat Qult in de WesterUnie uitpakt, als organisatie ben je altijd weer op zoek naar de juiste toon.
Terwijl Sub_Under zijn intrede doet en het binnendruppelende publiek opwarmt, blijft hij de mensen goed in de gaten houden. Dit zal hij de rest van de avond ook blijven doen. Onder het genot van een biertje kijk ik naar hem vanaf het bovendek. Hij doet me denken aan de Londense Horse Guards. Geen beweging in te krijgen. Knap, want onbewust gaat mijn hoofd op en neer en kan mijn rechtervoet niet stilstaan. Ik geniet nu al en ik ben nog maar koud binnen. Ik volg zijn blik en ik begrijp dat zijn positie daar ideaal is. Zijn staanplaats biedt een perfect uitzicht op het publiek.
Ik stel me voor dat hij in het begin van de avond onopvallend zijn plaats heeft ingenomen op het podium. Doordat de achterwand uit dezelfde kleuren bestaat, weet hij zijn plek goed te verbergen. Totdat Ntology zich laat horen. Kleuren veranderen, nu is het tijd om zich te laten zien. Er is voor hem geen mogelijkheid meer om zich te verbergen. Nu zal hij zich waardig moeten blijven gedragen.
Meer en meer mensen banen zich een weg op de vloer. Ook ik probeer na een tijdje op het bovendek te hebben gestaan een plekje midden in de zaal te veroveren. Dit valt niet mee, want het is er redelijk volgepakt. Met een beetje gewurm en een blije glimlach lukt het toch. Heupwiegend kijk ik in de tussentijd naar S1ingular. Naast deze held staat hij nog steeds. Nog geen stap verzet en hij ziet er nog altijd strak uit. Om jaloers op te worden, aangezien niet iedereen meer even frisgewassen ruikt. Dat was wellicht ook wel te voorspellen, want met een line-up als die van vanavond kun je niet verwachten dat mensen niet uit hun plaat gaan. En waar goed wordt gefeest, wordt terecht gezweet.
Terwijl hij in zijn zwart/wit-gestreepte pak de gezelligheid blijft bewaken, besluit ik om beneden eens een kijkje te nemen. Daar staat op dat moment Dicke Junge voor een kleiner publiek zich in het zweet te werken. Ik vraag me wel eens af hoe het is om in een bepaalde ‘area’ geplaatst te zijn, terwijl je weet dat de meeste mensen naar een ander staan te kijken. Aan het enthousiasme ontbreekt het Dicke Junge in ieder geval niet. Toch betrap ik me er zelf op dat ik na een tijdje ook liever een verdieping hoger sta. De muziek is me net wat te eentonig en ik wil te graag weten hoe hij zich gedraagt op het podium.
Goed en wel boven, voel ik mijn neusharen trillen en sta ik met een grote grijns te kijken naar alles wat er om me heen gebeurt. Mensen staan te springen, proberen zich verstaanbaar te maken en blikken kruisen elkaar. Ik sta nog maar net bovenaan de trap als ik me bedenk dat dit mijn favoriete optreden van de avond zal zijn. BRK3, aka Audiofreq, zet al mijn zintuigen op scherp en ik stuiter weer richting het midden van de zaal. Even is mijn hoofd geheel leeg en voor mijn gevoel staat de gehele zaal op zijn kop.
Dan loopt de avond op zijn einde en begin ik mijn voeten behoorlijk te voelen. Het vele gespring begint zijn tol te eisen. Nog eenmaal kijk ik om me heen en ik besef hoe goed de sfeer vanavond is geweest en dat de WesterUnie toch een prachtlocatie is.
Dit was een zeer geslaagde avond en wat heeft die zebra zich al die tijd toch goed staande gehouden.
Reporter:
Alexander Strack van Schijndel
Meer info evenement
Foutje gezien? Let us know!