DGTL Festival, NDSM Werf, 19 en 20 april 2014

Het paasweekend kun je natuurlijk besteden aan gezellig brunchen met familie, eieren zoeken of samen met je geliefde rond gaan dolen op een meubelboulevard. Dit jaar besloot ik er echter maar eens een andere invulling aan Pasen te geven en op zoek te gaan naar dat andere IJ.

Vorig jaar tijdens een superleuke, maar loodzware ADE week was de DGTL trilogie helaas aan mij voorbij gegaan. Reden temeer om Pasen 2014 op te vrolijken met een weekend Amsterdam.

De locatie is er een waar een boek over te schrijven is. De NDSM Werf is een voormalig scheepswerf in de IJ-oever in Amsterdam. Het hele terrein is en oogt nog steeds boot. Door de grote fabriekshallen en kranen waan je je op de filmset van een maffiafilm waarin een groot drugstransport voorkomt. Her en der staan nog containers die inmiddels bewerkt zijn door allerhande kunstenaars. De werf is namelijk al jaren één van de locaties voor verschillende culturele evenementen waaronder dus ook een aantal dance events.

Vorig jaar was DGTL stijf uitverkocht. Al tijden van tevoren zelfs. Een prima reden dus voor de organisatoren om mee te gaan met de festival hype van dit jaar. Nope, niet de konijnendans maar het festival werd omgetoverd in een Weekender. Dat is overigens ook de enige hype waar dit festival in mee gaat. De stampers en liefhebbers van bleepjes en piepjes met makkelijke riedeltjes hebben hier niets te zoeken. DGTL is diep, heel diep. De mensen die een baslijn willen voelen alsof je je langzaam in een warm bad laat zakken vind je hier.

Via de diverse sociale mediakanalen werd er al maanden vol lof gesproken over de line up. Ook werd er uiteraard gesproken over de toegangsprijzen. 47,50 voor een dagticket en 87,50 voor een weekender lijkt prijzig vooral omdat veel van de namen niet bekend zijn bij het grote publiek. De liefhebbers, en dat waren er zo’n 25.000 in totaal, legden het geld er echter graag voor neer. En dat geld was goed besteed!

Bij aankomst op de werf met de auto werden we tegengehouden en verder verwezen. Zoiets voorspelt meestal weinig goeds. Tot mijn verbazing echter werden we niet verwezen naar een lange rij auto’s die stonden te wachten voor een drassig veld waarvan je hoopt dat je je bolide er ’s avonds na een half uur lopen nog uit krijgt, maar kwamen we bij een keurige grintveld waar een vriendelijke man het door mij aangeboden tien euro biljet af wees en door verwees naar een keurige GRATIS parkeerplaats op loopafstand van het festivalterrein. We hebben het nog steeds over Amsterdam overigens. Hulde!!

Nadat we een, overigens niet heel goedkoop, kluisje hadden bemachtigd begaven we ons richting de munten, de drank en het eten. Op naar een festivalontbijt dus. Op het grote overzichtelijke plein tussen de grote scheepsloods en de Analog stage stonden een aantal eetstands. Het plein was aangekleed met grote klossen die als tafels en krukken dienden. Onze keuze viel op een heerlijk biologisch frietje waar dan wel weer een buitengewoon duurzaam prijsje aan zat en een biertje. Beiden vielen prima in de smaak.

Op naar de muziek en de area’s. In totaal waren er 6 stages waarvan de helft op de zondag een andere naam had. Op de zondag bleek de kleur van de muntjes ook anders. Na een eerste geschrokken blik op het stapeltje muntjes dat ik nog had van zaterdag bleken deze echter ook nog gewoon geldig. De stages waren strak aangekleed. Op het hele festival was ook de kenmerkende DGTL branding terug te vinden. Het was bijna jammer dat het zo lang licht bleef waardoor er maar een paar uur van de lichten te genieten was. Een blik vanaf de kraan op de werf in het donker moet waanzinnig geweest zijn. Bij de grote stages was er behalve voor de DJ booth ook ruimte ernaast en erachter zodat de DJ zich bijna midden in de zaal bevond. Wat mij betreft een aanrader voor elk festival.

Van tevoren hadden we de line up al bekeken en besloten wie wij in ieder geval wilden zien. De keuze viel hierbij op Oliver Koletzki, Michael Mayer, Adana Twins en Äme. Voor de rest zouden we gaan zwerven. Naast de vele dj's was er buiten de stages ook nogal wat entertainment. Hoogtepunt daarvan vond ik toch wel de grote mechanische vuurspugende hond.

De focus lag echter op de muziek en het grootste gedeelte van de dag hebben we dan ook dansend doorgebracht. De grootste tegenvaller kwam wat mij betreft voor de zaterdag op naam van Agoria. Het begin van de set begon superintens en diep. Hier ´sluiten we af´ was dan ook mijn gedachte. Echter, na zo'n tien minuten in zijn set deed een voor mij onbegrijpelijke Latin mix zijn entree en haakten we snel af. Dit was een mooie kans om één van Nederlands beste vrouwelijke dj's te gaan bekijken. Deze keuze werd beloond. Miss Melera sloot heerlijk af op de zaterdagavond.

Nadat wij zondag wederom vriendelijk begroet werden door dezelfde parkeerwacht besloten we te beginnen met hetzelfde festivalontbijt en een blik op het festivalpubliek. De sfeer zat er net als de zaterdag goed in. Navraag bij de beveiliging leverde op dat zij ook twee heerlijk rustige dagen hebben gehad. Iedereen genoot zichtbaar van het lekkere weer en de (ik blijf het zeggen) waanzinnige line up. De dag begonnen we muzikaal lekker rustig en vrolijk met Oliver Koletzki. Na wat rondzwervingen vielen we binnen bij Hot Since 82 die ons heerlijk voorbereide op de langverwachte Äme waarbij deze reporter die hot since 76 is, volledig uit zijn plaat ging!

Aangezien ik 's avonds nog een andere verplichting had moesten we helaas tijdig weg, maar niet voordat we nog een klein stukje Adana Twins meekregen. Weggaan was nog nooit zo moeilijk.

Na dit relaas is een samenvatting wel op zijn plaats.

DGTL was goed geregeld. Voldoende ruimte om te chillen en voor Amsterdamse begrippen prima prijzen. Door de indeling van het festival en de vele barretjes, eettentjes en andere stands kreeg het grote geheel toch een bijna intieme setting. De gratis parkeermogelijkheid op normale loopafstand is wat mij betreft op zich de Gouden Kabouter al waard. Tja en de muziek, ik vond het super.

Is er dan een nadeel te noemen? Wat mij betreft is dat hetzelfde probleem dat je tegenkomt op festivals zoals Welcome to the Future en Awakenings. Met dergelijke line ups weet je gewoon niet waar je naar toe moet. Maar dat is natuurlijk een first world problem…

Reporter : Alexander Strack van Schijndel