Op de een of andere inventieve manier kom ik in contact met Vandit records. Een onafhankelijk Duits label opgericht en beheerd door Paul van Dyk. Dit trance- en Berlin gebaseerd platenlabel promoot zijn dj’s en muziek en geeft daartoe party’s in eigen beheer.
Van Dyk, net deze maand 43 jaar geworden is opgegroeid in de voormalige DDR. Na de val van de muur startte hij zijn carrière als dj. Berlijn is zijn hometome sinds. De vooral gehoorde sound in Berlin destijds was de Detroit techno. Paul maakte hierop zijn eigen variant en dit werd, zoals wij het zouden ordenen; de trancemuziek. Zijn muzikale invloed was vanuit de Duitse rock, punk en wave. Hetgeen nu nog steeds hoorbaar is in zijn muziek. Hij combineert net zo makkelijk techno, house en electro. Wellicht dat hij daarom zelf het liefst praat over: “man kann mich als Künstler der elektronischen Tanzmusik bezeichnen”. Het is een dj van groot formaat, wereldbekend en staat 20 jaar aan de top. Daarnaast ook belangrijk producent, organisator, labeleigenaar en stimuleert nieuw talent. Hij kreeg vele nominaties, heeft prijzen binnengesleept en is zelfs hij geëerd in de stad Berlijn. Op 1 oktober 2006 kreeg van Dyk door toenmalig burgemeester Wowereit, een van de belangrijkste onderscheidingen van Berlijn. “Der Orden am rot-weiss-roten Band”, is de 2e hoogst onderscheiding die gegeven wordt aan een persoon voor zijn grote inzet, verdiensten en sociaal engagement voor de stad Berlijn.
De entree verloopt soepel. We krijgen VIP entrance en kunnen daarmee op het balkon. Daar ben ik ook wel heel blij mee, want het is uitverkocht en vól in het ketelhuis! Het publiek is van begin tot eind uitbundig, dansen, gillen, fluiten, lachen en hebben een mega feest. Meerdere malen deze nacht sta ik met bewondering te kijken naar de interactie tussen dj en publiek, muziek en publiek, video en publiek en lasers en publiek. Het is een mega show om naar te kijken, zowel voor als achter het podium. Het is een streling voor gehoor en mijn lijf om de perfect gemixte muziek binnen te halen, waarop – al zou ik het willen – niet stilgestaan kan worden. Om dan toch wat te differentiëren, al is het lastig, want alles, in combinatie, is gewoon perfect, houdt Tim Mason het redelijk smooth en brengt consequent house, trance, soms wat deep.
Paul van Dyk boeit het publiek gewoon weer 2 en een half uur verder en mixt alle stijlen die er zijn. Van hardtrance tot techno en alle andere kanten uit. In iedere geval gaat hij goed tekeer en het ene muzikale hoogtepunt volgt het ander naadloos op. Hij doet dit met de souplesse en bedrevenheid, maar ook gemak en relaxedheid zoals een ervaren wereldster dat doet. Soms vraag ik mezelf af of zijn beweging bij de muziek komt of de muziek bij de beweging. Is het spontaan, bedacht, of ingesleten. Kort hebben we naast het podium mogen staan en daar heb ik voorgaande dan ook mooi kunnen observeren. Het is gewoon onvoorstelbaar om hem op 5 meter afstand zijn eigen feest te zien hebben, zoveel lol en zoveel aantrekkingskracht, iedereen die met hem mee gaat. Hij creëert 1 grote uitgelaten massa. Waar is waar; ik heb al heel lang geen enkele dj meer zien doen wat hem hier lukt. Extase bij publiek, crew en zichzelf. Roger Shah is net als Tim Mason, gewoon goed! Hij mag nog verder doorbeuken maar gaat ook hoorbaar iets minder de hardstyle kant in. Het uptempo blijft, maar hij houdt gelukkig ook rekening met de hartslag van het publiek, die natuurlijk geen hele nacht in de rode lijntjes moet hangen.
Dank ook aan Igor Zecevic, de fotograaf van Vandit. Als ik hier mijn foto’s had moeten plaatsten was het een mistige, wazige boel geworden. Igor gaf me toestemming zijn foto’s te gebruiken.
Reporter:
Letter Move
Meer info evenement
Foutje gezien? Let us know!