De alweer 19e editie van Extrema Outdoor is helaas weer voorbij en deze heeft mij zeer positief verrast. Ongeveer dertigduizend dance liefhebbers hebben genoten van een dag met uiteenlopend elektronisch muziek aanbod, een schitterende locatie, een combinatie van technologie en muziek, theater en amusement, goed aanbod food & drinks en genoeg chill plekjes.
De positieve verrassing
XO heeft gedaan wat ik hoopte dat ze weer zouden gaan doen!
Even terug naar de geschiedenis. De Extrema organisatie bestaat al meer dan 20 jaar, indertijd zwaaiden vooral Marcel en Sander de scepter. Volgens mij was het 1992, het eerste feest in Hasselt. Na een aantal jaren in Maastricht area faam te hebben gemaakt is de organisatie vertrokken met als eindpunt Eindhoven. Vanuit Eindhoven als thuishaven zijn er uitstapjes gemaakt naar Noorwegen, België en Ibiza en organiseren ze nog veel meer festivals dan alleen maar Extrema Outdoor. Denk bijvoorbeeld aan de samenwerking binnen parkstad met Lovefields of Koninginnedag Eindhoven, Solar Roermond en in 2015 het nieuwe STRIJP-S.
Vanaf 1996 is XO te vinden op het wonderschone park Aquabest. Destijds nog voor een paar duizend mensen, oplopend tot in 2010 met 55.000 bezoekers. Van hippie, dansend in het water tot een vis in een blikje. 2010 was voor mij echt te druk, geen ruimte meer om te bewegen, het water nauwelijks zichtbaar, rijen dik aan de kassa, bar en toilet, mainstream muziek. Daar was ik toch echt te oud en te verwend voor.
In 2012 een nieuw concept, namelijk voor de eerste XO live. Nu anno 2014 heeft XO zich weer “herpakt”! Wat directeur Marcel Mingers zich niet realiseert als hij zegt: “Extrema Outdoor keert terug naar de kernwaarden waarmee we ooit gestart zijn. Daarmee maken we het festival klaar voor een nieuwe generatie”(bron: pers archief XO 14 februari 2014)
Nee, behalve een nieuwe generatie is XO ook weer klaar voor de oude generatie! Dank je Marcel, wij hadden een eXtraOrdinair, eX Otic, eXtreem Opposite, eXtraOrdinary, eXOnarate XO2014.
Een wandeling door De Stages
Met een 7 tot 10 stages, het is maar hoe je het bekijkt, is het aanbod groot en gevarieerd. De grootste verrassing aan muziekstage is de terugkomst van het technostage Emerald. Uit onderzoek is gebleken dat de trouwe bezoekers van XO dit podium het meest mistten. Niet kinderachtig en volgeboekt met volwassen technohelden. Het podium ligt als laatste op het terrein voor de beachclub, voor de pers/artiesten.
Ondanks de ligging was het hier druk bezocht en vanaf De Sluwe Vos (toen waren wij er de eerste keer) tot en met Jeff Mills (ja, ja de echte!) dansende en genietende mensen. Helemaal volle bak was het bij Jeff Mills met een 3 uur durende set. Deze kleine iele man bleek inderdaad een grote tovenaar die met een redelijk minimal sound zijn set opbouwt en een explosie brengt vanaf de helft tot het mooie bittere einde van zijn set.
Tussen Emerald en Diamond is een intiem stage te vinden voor talentvolle Eindhovense creatieven. Op dit stage en hieromheen zie je concreet hoe design en technologie hand in hand kunnen gaan. Wellicht belooft dit de sneak preview op het nieuwe Eindhoven festival in 2015.
Op de outdoor mainstage Diamond, staan onder andere de grote EDM namen die Nederland kent. Vroeg op de dag ben ik hier blij verrast door Sneaky Sound System, nog voordat ik 2 biertjes ophad liet dit tweetal me al even uit mijn dak gaan. Met een groen, spiegelend, vrolijk en toch strak, mega decor en een super sound werd het ook hier de hele dag alleen maar drukker. De warmte van XO straalt van deze plek af. Later hoorden wij hier ook een stuk van Laidback Luke, die in opperbeste stemming al uren van tevoren in de artiesten-area rondliep. Deze stemming was ook duidelijk in zijn set, een aantal bekende mixen, maar vooral zijn eigen geluid liet hij horen. Het publiek pakte makkelijk over en de zon kwam door.
Nervo heb ik in het voorbijgaan gehoord en is meer zo’n act “waar je bij had moeten zijn”. In het passeren hoorde het “wat nerveus en opgejaagd” aan, maar goed; kan aan mij hebben gelegen. Ook Afrojack heb ik niet verkozen boven ander schitterend aanbod. Velen XO bezoekers hebben zich rond deze tijd verzameld voor de Diamondstage & Afrojack en er is geen doorkomen meer aan. Gelukkig is er een achteromweg die door mij geprezen is.
Mijn wil ging naar Netsky Live in de tent, de indoor mainstage; de Quartz arena. En hier was echt een feest gaande. Het leek potverdorie de Pinkpop tent wel. Met een mooie overview vanaf het VIP dek zagen we een hele volle tent. Het publiek allemaal dezelfde kant uit in dezelfde bewegingsflow, met dezelfde bewegingsimpulsen. T-shirts, sjaals en vesten werden in hetzelfde rondje gedraaid. De betovering door licht en geluid, gedragen door de massa. Warmte van de hitte door beweging, zang en sprongen, gecombineerd met warmte uit een saamhorigheidsgevoel en vrijheid voor allen. Een schitterend gezicht.
Deze area bracht om 13:00 uur ook de openingsceremonie waar enkele duizenden bezoekers met een speciale app onderdeel van de show werden. Met mijn app kwam het niet goed, ik had natuurlijk iets verkeerds gedownload, was te laat en heb het maar gelaten. Een visueel spektakel met een 3 meter hoge lichtgevende pop van achter naar voren door de tent. De Quartz arena heeft de hele dag muziek en technologie optimaal gecombineerd. Behalve de openingsshow, de 3d show van STV-visuals kozen ook Baauer en Netsky ervoor om een gloednieuwe lichtinstallatie en audiovisuele live-show te testen op het XO publiek.
Op de Crystal stage, helemaal aan de andere kant, op de pier, ben ik maar één keer geweest tijdens een wandeling langs het strand. Hier was het epicentrum van de Dutch Sound en vooral de stage-aanblik; een tank, trok mijn aandacht. Vanuit ons plekje in de persarea (de beachclub) konden we aan de overkant zien dat het ook daar de hele dag druk was en dat er gedanst werd. Tja, een mens moet keuzes maken.
Tijdens die wandeling hebben we kort gechilld bij Cobalt, de beach lounge. Hier hangt een heerlijke relaxte sfeer. Genieten, hangen en luisteren naar chille beats met veel live muziek als begeleiding. Via deze weg komen we in Ruby Village en Pearl beach. Een tent die route Soixante-Neuf stage heet en staat voor een hete zomerdag; time to get dirty.
We hebben gehoord en gekeken, er kwam nog net geen damp uit de tent en zijn langzaam verder gewandeld langs de vele kunstzinnige, creatieve en bouwkundige projecten. Een walvis, labyrinth, het summerlab die daags ervoor nog een prijs binnensleepte. Sommige acts; serious business; sommigen om helemaal in een deuk te liggen. De rodeo schildpad bijvoorbeeld, ik vraag me af hoeveel foto’s gemaakt kunnen worden van mensen die ergens afgegooid worden. Het voetbal op de skippyballen en even afkoelen in het voetenbad. Ergens middenin het terrein is het kleine Kryptonite stage.
Onderaan in het water en het publiek op de hill. Een mooie ligging voor een goede sound. Een sound van deep, warme house, techhouse, minimal en vrolijk tegelijk. De undergroundhelden Waze&Oddyssey draaien hier ‘s-middags nog voor (te) weinig publiek. De set van Finnebassen trekt een volle heuvel en wat mij betreft de meest heerlijke set van de dag. Oké, het is mijn smaak, maar ben gewoon ook blij voor de afwisseling en brede aanbod. Wederom, vandaag niet alleen maar mainstream; ook deep, drum&base, techno, sport&spel, theater, technologie, innovatie, architectuur, visueel, Multi-muzikaal, zintuigen; het was er allemaal.
Publiek
Een volwassen publiek, van alle leeftijden. Groepen, koppels en eenlingen. Artistiekelingen, VIP-pers, stervelingen, chique, nerds en opgepompt-en. Minder “zien en gezien worden” dan ik me herinneren kan van vorige jaren. Dansers, kletsers, chillers. Festivalpubliek en dagjestoeristen. Allemaal doorelkaar maakt een “bonte störrem”, zeggen ze in Maastricht.
Van sommigen lees ik: “het Nederlands publiek komt niet los, of is er niet echt voor het dans-gehalte”. Ik kan dat niet zeggen. Ik heb deze keer wel degelijk het idee dat de mensen konden zijn wie ze wilden zijn en konden doen wat ze wilden doen. Diegene die de hele dag op een ligstoel hebben gelegen, hebben zich zeker even hard geamuseerd als diegene die de hele dag voor een podium hebben staan springen.
Verzorging
Als pers ben ik goed verzorgd, ben verwend en alles was goed geregeld. De ingang, gewoon zoals ieder ander via de main-entrance en door de security. Gewoon zoals het hoort, tassencontrole en lichaamscheck. Met het persbandje konden we overal terecht. En af en toe heb ik me gewaand in de allure van een artiest, als ik bij de beachclub, heerlijk liggend op een strandbed alles rustig op me in kon laten werken. Goed verdeeld over het terrein waren er de bonnenverkoop-punten, kluisjes, bars verdeeld voor ieder stage, meerdere eetboulevards, met zowel friet als vele exotische hapjes.
Over het gehele terrein waren er genoeg relaxplekken, zowel afgezonderd als middenin het grote publiek. Verder is het terrein wat zomer, strand en ontspanning uitstraalt en alsof je een beetje op vakantie bent. De stages, hoekjes en (intieme) areas waren mooi aangekleed; alles binnen het thema man-nature-technologie.
Visuele zintuigen
Naast de muziekprogrammering kon je hier genieten van theateroptredens, kunst en techniek, sport&spel, schmink en handenarbeid, proefjes en chemie. De stages zagen er allemaal gelikt uit, maar toch strak en uitgebalanceerd. Licht en geluid ten dienste van de artiest. Zowel de start als eindshow, waar XO bekend voor staat, spectaculair en vernieuwend.
In het midden van het publiek van de Diamond stage, sloot Fedde Le Grand af met een spektakel van een theatraal verhaal gevolgd door auditieve en visuele impulsen. Ook hier kwam het thema terug en de verhoudingen tussen mens, natuur en technologie werden duidelijk onderstreept.
2015
Volgend jaar heeft XO een jubileumeditie, ik moet zeggen “beleven we een jubileumeditie”. De bezoeker is gast, maakt deel uit en creëert het festival. Zoals XO graag wil.
Nu eerst op naar Solar, over een paar weken.