A Day at the Park, Amsterdam (15-07-2017)

maandag 17 juli 2017

A Day at the Park, Amsterdam (15-07-2017)

Op voorhand waren de weersvoorspellingen voor zaterdag 15 juli niet heel goed. Maar toen de dag aanbrak waren de weergoden ons goed gezind. Het was de hele dag ideaal festivalweer: droog en met een waterig zonnetje bij een graad of 22 C. Rond 14:30 arriveerden wij bij de 10e en laatste editie van dit succesvolle concept. Het feest kan beginnen!

Wat me direct opviel was dat er geen lange wachtrijen met bezoekers voor de ingang stonden rond 14.30 uur. Nu had ik daar als reporter sowieso weinig last van omdat we snel via de guest-ingang naar binnen konden, maar ook rond 18.30 uur, toen ik weer vertrok en de meeste mensen wel al binnen waren, zag ik wederom een vlotte doorloop van bezoekers. Het enige redelijk lange wachten dat ik heb meegemaakt, was de 15 minuten die het duurde om een Red Bull te halen bij één van de bars bij de mainstage. De prijzen vond ik alleszins acceptabel: 3,5 muntje voor 10 Euro. Daar haal je een biertje, raketje en een Red Bull voor. Ook een half litertje water had je al voor 1 munt te pakken.

Na binnenkomst zijn we direct de overdekte Desperados stage (tent) ingedoken. Die was nog opvallend rustig rond 14.30 uur. Of het door de temperatuur binnen of de muziekkeuze kwam was mij onduidelijk, er werd een vorm van late 80’s, early 90’s dancemuziek gedraaid. Je zou toch denken dat dit wel aan zou moeten slaan bij het wat oudere publiek (gemimiddeld een jaar of 30).

Na wat socializen met een aantal bezoekers ben ik maar begonnen aan mijn rondje over het festival. Mocht je van te voren toch nog geen keuze hebben gemaakt waar je die dag allemaal bij moet zijn, centraal op het terrein, net na de ingang was een plattegrond en timetable opgehangen, zodat je snel samen met je feestvriendjes een keus kon maken waar je wanneer moest zijn.

Op naar de in mijn ogen beste stage (in ieder geval voor wat betreft mijn muziekvoorkeur), Under The Radar. Net nog het laatste stukje van de set van de voor mij onbekende Luuk van Dijk meebeleeft. Echt stampvol stond het terrein voor de stage tegen een uur of 15.00 uur nog niet. Er werd lekker gedraaid waarbij je dus nog steeds goed de ruimte had om lekker uit je dak te kunnen gaan. Daarna was het de beurt aan ‘good old’ Michel de Hey. Michel gaat al een tijdje mee en stelt in mijn ogen nooit teleur. Overal waar hij draait is het één groot feest. Ik heb hem al geregeld zien optreden en ook deze keer zette hij weer een uiterst dansbare, groovy techhouse set neer. Michel beheerst het hele spectrum van techno tot house. Met een doorbrekend zonnetje erbij was het echt genieten tijdens zijn set. En dat was af te zien aan het publiek dat de stijl van Michel ook goed op waarde weet te schatten. Mocht je meer willen horen van Michel de Hey, check dan zijn Soundcloud-page eens.

Daarna toch maar even doorlopen naar de rand van het terrein waar een ‘no name stage’ stond. Daar was het pas echt rustig, met een man of 10 die daar stond te dansen. Een goede gelegenheid om er eens lekker bij te gaan zitten. Daar had je uitgebreid de mogelijkheid voor, zo zag ik enkele koppeltjes die daar gezellig aan het picknicken waren. Ik denk dat je van te voren of ergens op het terrein een picknickmand kon scoren. Wat betreft food was het sowieso goed geregeld. Je had een uitgebreide keuze in wat je kon bestellen, voor iedereen was er wel wat van zijn of haar gading beschikbaar.

Daarna op naar de kleine Buddha to Buddha stage, want daar stond om 15.30 uur La Fuente gepland. Het stond er stampvol, wat niet zo verwonderlijk was met zo’n klein tentje. La Fuente staat garant voor housey summer music en zijn set paste dan ook prima bij het prima festivalweer van die dag. Bij het lopen van de Buddha to Buddha stage naar de main passeerde je de ‘Silent Disco’ tent, die geheel werd overstemd door de mainstage. Dat was geen probleem, want aan de ingang werden koptelefoons uitgedeeld waar je gebruik van kon maken. Ook hier was het lekker druk, ideaal om je heerlijk in de anonimiteit even in je eigen wereldje terug te trekken, mocht je daar zin in hebben.  Maar voordat we overgingen naar de mainstage eerst nog even zwieren in de zweefmolen die met vliegende vaart z’n rondjes draaide.

We arriveerden op de mainstage toen Housequake (Erick E vs. Roog) aan het laatste half uur van de eerste set van die dag bezig waren. Ze zouden ook nog een afsluitende 10 year anniversary set draaien ter afsluiting van de main en het einde van het festival. Het duo Housequake staat eigenlijk ieder jaar op ADATP. Ik herinner me dat ze er de eerste keer dat ik het festival bezocht in 2012 ook al stonden. Ook hier geen topdrukte voor de stage rond 16.30 uur. Door Housequake werd een wat meer commerciële, herkenbare house sound gedraaid. Hierna was het de beurt aan techno master Benny Rodrigues. Ook hij weet het publiek goed op te zwepen met zijn techy sound en het publiek ging dan zeker ook goed los tijdens zijn set. Tijd voor een laatste drankje en dansje.

Rond 18.30 uur ben ik naar de rand van het bos gelopen (15 minuten lopen) waarna ik met een reguliere bus weer via Schiphol naar Alphen aan den Rijn ben gereisd. Het was erg mooi om ook bij deze 10e afsluitende editie van A Day At The Park geweest te zijn en ik denk dat ik namens vele anderen spreek! ALDA, hartelijk bedankt voor 10 jaar A Day At The Park!

+ Mooie sfeervolle locatie midden in het Amsterdamse Bos
+ Muziekstijl gevarieerd, variërend van techno tot house
+ Vervoer plus festival prijzen prima in orde

Door: Korsjan Punt