Waarom het ADE nou zo leuk is

dinsdag 27 oktober 2015

Om gelijk maar even met de deur in huis te vallen, Amsterdam en ik hebben al sinds jaren een haat liefde verhouding. De ene keer vind ik het waanzinnig en de andere keer. Tja, dan is het anders zeg maar.

Een week per jaar twijfel ik niet en is Amsterdam het absolute Walhalla voor mij. Die ene week waarin alles klopt, die week waarin alle liefde voor dat ene, wat ons allemaal zo verenigd, samen komt. Het Amsterdam Dance Event.

John van den Heuvel en Albert Verlinde kunnen roepen wat ze willen, maar de 3-letterige afkorting doet tekort aan de grootsheid van dit event. Het Amsterdam Dance Event is epic, veelzijdig, toegankelijk en vooral zo onwijs gezellig en leuk. Voor mij staat ADE dan ook voor verbroedering en verdraagzaamheid. Ik besef dat ik met de voorgaande woorden overkom als iemand die je in zwart gehulde lange jas op zaterdagochtend aan je deur verwacht, maar niets is minder waar.

Mijn god is een dj! En met dj bedoel ik diegene met liefde voor zijn vak, interesse in zijn publiek en een platenkennis waar de gemiddelde Wurlitzer jukebox een puntje aan kan zuigen. Als voornoemde figuur zijn kunsten dan ook nog eens vertoond in een prettige venue (vuurwerk en dikke stages niet verplicht) en ik mijn dansjes kan doen temidden van buitengewoon gezellig (al of niet koekwausen) partyvolk, dan kan mijn avond niet meer kapot. De muziekstijl maakt mij dan niet eens zoveel uit, alhoewel ik eerlijk toe zal geven dat ik met die andere 3-letterige afkorting nu eenmaal niet zoveel kan.

Om dan toch even op dat bijzondere fenomeen terug te komen, de DJ Mag top 100. We hebben allemaal wat te zeggen over deze lijst en de winnaars. Ook ik wacht elk jaar met smart op de bekendmaking zodat ik met al mijn facebookmatties los kan gaan met memes en grappige teksten over dit fenomeen. Hoe kan het nu dat dat de twee Belgen boven bijvoorbeeld Maceo Plex of Solomun staan? Gekocht! Vuil spel riepen we allemaal. Nu lijkt dat waar te zijn, maar wat zeker waar is dat liefhebbers van de door muziekkenners Axwell en Ingrosso als “Underground” aangeduide muzieksoorten nu eenmaal niet zo snel stemmen op deze lijst.

Terug naar zaterdag 17 oktober. De afgelopen jaren was ik er de hele week te vinden. Dit jaar echter leek het er door diverse omstandigheden niet van te komen. Na een aantal dagen op social media alle berichtgevingen te hebben gevolgd kon ik het niet meer aan. Deze tantaluskwelling was mij teveel geworden. Ik moest en zou naar Amsterdam!

Het feestje was snel gevonden. Geen Awakenings, geen DGTL, geen Loveland en al zeker geen AMF. De grote festivals pak ik in de zomer wel. Zo kwam mijn uiteindelijke keuze uit op ZEEZOUT Disco Demolition. Kleinschalig, heerlijke line up en wat mij betreft gewoon net even anders. Nieuwsgierig geworden, check het hier.

Voordat wij echter onze muzikale dorst gingen lessen bij Zeezout deden we een rondje Amsterdam. Het leuke eraan is namelijk niet de grote feesten met de dikste dj’s. Voor mij is ADE het onverwachte feestje bij de bar op de hoek en de bijzondere ontmoetingen met medeliefhebbers van datgene waar wij allemaal zo van houden. Het ADE is een grote showcase waarbij artiesten zichzelf en hun labels promoten.

Vorig jaar stond ik bijvoorbeeld overdag met dertig andere gelukkigen uit mijn plaat te gaan in de kelder van de “Mary Go Wild” op de dreunende beats van Dimitri en dit jaar kwamen wij al wandelend door Amsterdam in eerste instantie langs La Fuente in de studio van Slam FM en vervolgens bij de showcase in het Metropolitan van Remedy sessions.

Drijvende krachten achter Remedy sessions zijn Mark junior en MC Pryme. De laatste liep al op het ADE rond toen de gemiddelde huidige bezoeker nog in de wieg lag. Heeft ongeveer net zoveel colabs achter zijn naam staan als Bruno Mars (recentelijk nog met Mike Scot, check het hier) en weet hoe hij een feestje neer moet zetten tijdens het ADE. Gratis namelijk en puur ter promotie van de liefde voor muziek. Uiteraard waren ze niet alleen maar stonden die avond ook onder andere Georgio Star, Greg van Bueren, Gathier en Beauriche achter de decks.

Toen wij buiten even de inwendige mens wat minder gezond aan het maken waren, werden we aangesproken door een Amerikaan die qua uiterlijk en stem verdacht veel leek op Denzel Washington. En dat is dan ook het vette aan het Amsterdam Dance Event. Hij was het natuurlijk niet, maar de persoon die ons aansprak bleek niemand minder dan Marshall Jefferson te zijn. Chicago househeld van het eerste uur. De legende die onder andere verantwoordelijk is voor “move your body”.

Na Marshall richting een eettentje gedirigeerd te hebben werd het tijd voor de Undercurrent. Een koud tochtje met de pont bracht ons op de NDSM werf alwaar we een fantastische avond hadden. De undercurrent was niet voorzien van veel poespas, maar was gewoon lekker druk, best donker, met vlagen vaag, maar hoofdzakelijk muzikaal goddelijk en onwijs gezellig. Contacten waren snel gemaakt.

Zo werd deze roodbebaarde reporter uitgenodigd voor een gratis baard-en knipbeurt bij de Haarbaarbaar en werden we aan het eind van de avond uitgenodigd voor wat mijn een klein aftertje leek. I was wrong! Na wat omzwervingen (navigatie werkt toch minder effectief om half acht in de ochtend) kwamen we aan bij het opgegeven adres. Wat volgde was een onverwacht groot huisfeestje waar toch stiekem wel erg lekker gedraaid werd en ook nadat ik rond elf uur vertrok het ADE nog even doorging.

Het was dit jaar weliswaar maar een dag, maar mijn ADE was te gek. Ik kan dan ook echt maar een tip geven voor de ADE gangers: laat de grote festivals wat liggen en ga eens gewoon de stad rond, schaf een ADE kaart aan voor een tientje en hang eens wat rond bij de workshops en lezingen op de brakke grond. Pak eens eens een Dj set op de wallen en drink en dans in de basement van de “Mary go wild” want daar is het echte ADE.

Volgende jaar ben ik er zeker weer bij. En tot die tijd geniet ik van wat aftervibes van Mikey.

Reporter: Floris Smeenk