Interview: Interview Marcel Mingers van Extrema

Aan de vooravond van de releaseparty van het boek “Extrema-20+4 Years of Love”, een laatste interview met Marcel Mingers. Over zijn carrière. Over dromen, wensen en realiteit. Over mee- en tegenvallers. Over rebelsheid en aanpassing. Over vermoeidheid en creativiteit. Over tevredenheid en love.

Het Extrema team en Marcel, bijgekomen van XO België, in opwinding voor de releaseparty, volop in de voorbereiding van 20 jaar XO festival en Solar Weekend, ontvangen mij hartelijk in Eindhoven op kantoor. In meer dan een uur nemen Marcel en ik de tijd voor een blik op zijn leven. In een open gesprek mag ik vrij vragen, intunen op zijn persoonlijkheid en zoeken we samen naar de betekenis van gebeurtenissen. Fragmenten uit dit gesprek zijn beschreven ….

Is er iets waar je het vooral niet over wilt hebben?
Nee, niet echt. Maar eens zien hoe het loopt.

Is er iets waar je vooral wél op wilt focussen?
Extrema vaart een andere koers. We willen wat dichter bij België gaan zitten qua line-up, gevoel en sfeer, ook wat kleiner en intiemer.
Vrijdag is de boekrelease. Een intiem feest voor 1000 mensen. Waar we normaal 2000 mensen gastenlijst hebben, is dat nu niet mogelijk. Om erbij te zijn, moet je een boek kopen, het feestje kost je dan een tientje. Daarna is het boek gewoon te koop. Dit feest wordt een super leuke beleving, met de travestieten, medewerkers, the scene en dj’s van vroeger. Op een plek waar het ooit allemaal begon. In 1994, toen in het businesscentrum en de boulevard. Nu alleen in het businesscentrum, een hele sjieke boel.

Leven die travestieten nog dan?
Ja, ze werken zelfs nog en ik heb ze bijna allemaal teruggevonden. Heerlijk, ik heb er zin in. De mensen van het eerste uur; het is voor ons zowel een reünie als een boekrelease.

Ik heb boekfragmenten gelezen als voorinformatie, waar je vooral reageert op de dj's die jou (XO) al 20 jaar na staan. Ik zie daar weinig “Marcel” in terug. Wie is Marcel nu echt?
In het boek vertel ik het hele verhaal. Het boek gaat over mij. Ik ben de storyteller. Het begint bij mijn geboorte tot nu. Ik was SRV man, heb mavo gedaan, bedrijfskunde. Bij mijn vader gewerkt, wilde modeontwerper worden, heb zelfs gebreid, poetsbedrijf. Voor het feesten organiseren, heb ik dus alles geprobeerd. Alles aangepakt. In 1986 organiseerde ik mijn eerste eigen feestje voor 200 man.

Hoe oud was je toen?
16 jaar. Mijn eerste echte house feest was in 1992 in de stadsschouwburg Eindoven. Vanaf mijn eerste grote en kleine verjaardagsfeestjes ben ik bezig geweest met mensen te vermaken. Als kind wilde ik mensen gelukkig maken. Vroeger toen ik heel klein was, nam ik de familie mee uit eten van mijn communiegeld.

Daaruit blijkt je ondernemerschap en creativiteit, maar ik zie ook een bijna dwingende behoefte aan mensen vermaken, het mensen naar de zin maken.
Ja dat gaat over allerlei dingen. Koken voor mensen. Anderen een leuke dag bezorgen. Heel simpel, ik word blij als anderen ook blij zijn.

Maar hoe kan ik jou nu vermaken en verrassen?
Dat is soms ook moeilijk. Als ik een compliment geef dan geef ik dat verder aan 40 mensen en ben ik daar de hele dag mee bezig. Maar niemand zegt tegen mij: “goh wat heb je het goed gedaan”. Ach dat is mijn rol ook als gastheer. Die krijgt minder aandacht. Ik krijg wel aandacht maar op een andere manier. Sommigen hebben meer energie nodig. Sommigen vinden het soms moeilijk om te presteren, met mijn energie geef ik ze een duwtje in de rug. Dat kan een roofbouw zijn. Mijn energie moet ik ergens zelf vandaan halen.

Hoe laad jij op?
Mooie nieuwe dingen presenteren. Innovatie. Creatief zijn. Iets waar ik enthousiast van word. Wat ik aan mensen kan vertellen, daar wordt ik weer enthousiast van.

Ik weet waar je vandaan komt. Zie de SRV jongen. Maar ook de naam Extrema. Innovatie kost geld.
Mijn ouders hadden niets. Ik heb en had niets. Ik heb nooit geld gekregen. Je kan opstarten met niets. Ik heb het niet met een bak geld gedaan. Ik heb risico’s gelopen en moeten terugbetalen. Dat is ook het vak. Als Extrema hebben we een tijd gehad, het kon niet groter en duurder. Je kan een mega stage hebben, maar ‘t kan nog steeds nietszeggend zijn.
Met kleine middelen mooie dingen maken. De kunst is de juiste vibe hebben...

Daarin zie je nu de evolutie van Extrema.
We zijn af van het grootschalige. Niet meer; hoe groter, hoe beter. Het kleinschalige is wat mensen nu appreciëren. Kijk naar België, zonder tonnen-boekingen en mega stages. De mensen vonden het helemaal geweldig! Zoals Extrema vroeger was. Hier in Nederland werd het too much door de piepjeshouse met riedeltjes. Ze hebben mooie dingen gebracht. Maar we zijn klaar voor een nieuwe stroming die in België al is ingezet. In België hebben we afgesloten met deep- en Ibizahouse, geen knetterhouse. En iedereen gaat uit zijn dak. Dát België en Nederland gaan we samenbrengen. Ik heb nog nooit zoveel gastenlijst-aanvragen als op dit moment gehad. Sponsors die zich aanbieden en in Nederland willen sponsoren en andersom. We gaan het oorspronkelijke gevoel van Extrema terugbrengen in een nieuw jasje. In de tijd van nu.

Ook een touch in de vormgeving? Met meer wood, paint en green?
Ook hier is een cirkel rond. Flôr Brohm, ooit begonnen bij Extrema als stagiaire, gaat nu voor ons de decors bouwen. Ik ben hier enorm trots op en ben blij en tevreden met haar. Ze begrijpt precies hoe wij het graag willen en vertaalt dat in het decor. Het wordt een zomers-strand-gevoel. Kaarten worden beperkt. We gaan weer opnieuw beginnen. Soms moet je een stapje achteruit doen om weer vernieuwend te kunnen zijn. Anders als de rest te zijn. Ik wil niet meer mee in de grote hype. Ik heb mijn huisje, kindje, vrouwtje. Ik hoef niet meer zo nodig. Ik wil gewoon leuke dingen doen.

Dat kan ook nu, je hebt nu 20 jaar ervaring.
Nee, 24! Vergeet die + 4 niet. Dat zet ik er steeds voor. Moet ik iedere dag aan iemand uitleggen. Die 4 jaar vooraf was mijn allerbelangrijkste periode. Het eerste house feest in 1992, stadsschouwburg Eindhoven, is ook het ontstaan van Extrema. Het eerste Extrema feest was 1993 in het Cultureel centrum in Hasselt. Allemaal voorbereiding om OUTDOOR te kunnen starten in 1996. En daar gaat die 20 Years of Love over. In het boek vertel ik precies hoe het gegaan is. De verhalen over Ibiza, problemen, starten van een discotheek, bestolen worden, faillissement.

Hoe eerlijk is je verhaal? Je ruzies, je missers?
We hebben niet zoveel ruzies gehad, we hebben ook lekker gefeest. Het is een eerlijk boek. Mijn ouders, mijn hond, mijn vrouw en dochter, die heel belangrijk voor me zijn geweest, staan er in. Sommigen denken dat ik alles perfect gedaan heb. Maar we zijn geen lieverdjes geweest en we hebben ook fouten gemaakt. Failliet gegaan. Te goedgelovig, bijvoorbeeld toen ze in 1997 al ons geld hebben gestolen op het festival, toen 80.000,- gulden. Een boek dat niet commerciële handel is, maar vooral een eerlijk verhaal. Ook minder goede dingen en dat mag ook. We zijn 24 jaar bezig, daarin is zoveel gebeurd. Het verhaal is zoals het is.

Je laat behoorlijk je echte ik zien. de persoon, de gastheer, waar je het moeilijk had en waar mensen er niet voor je waren. Vind je het spannend?
Ja best wel, ik ben benieuwd wat ze ervan vinden als ze het lezen. 300 pagina’s mijn verhaal. Mensen roddelen sowieso. Nu komen ze eindelijk achter het echte verhaal. Ik sluit het boek positief af met mijn dochter. Zij heeft een nieuw festival verzonnen, toen ze 3 was met haar tekening. De camping, het terrein, het water: ze heeft het er allemaal opgezet. En de naam verzonnen: Het Mandala festival. Een volwassen festival vanuit de kindergedachte ingevuld. Klein en oorspronkelijk neergezet, misschien voor 2000 man. Quote Julia: “maar pappa, alleen voor lieve mensen!”. Hier komt vast nog meer over, maar het is nu nog maar een idee. Iets nieuws, iets creatiefs, hier wordt ik enthousiast van!

Dan heb je ook nog de gelikt feestjes die je organiseert. Ook hier zit creativiteit.
Voor wat ouderen, die nog lekker op stap willen. Eerst een bizar diner voor 80 man. Met theater en entertainment en daarna begint het feestje met (house) muziek. Een feest voor maximaal 200 man. Is gewoon voor de gein en gezelligheid. Levert financieel niets op maar het is super voor het netwerken en mensen zien weer de oorspronkelijkheid. Rond november komt er weer een reeks van 3. Liefst op een oude authentieke locatie met een super sjiek diner. Volledige thematiek doorgewerkt in de aankleding, teksten, kostuums en acteurs. 12 jaar geleden heb ik het ook gedaan. Het is veel werk voor 80 man. Commercieel absoluut niet interessant, maar wel heerlijk voor mijn creativiteit en eigenheid.

Uit de teksten van de dj’s die worden gebruikt in je boek, worden jullie neergezet als cowboys en ik zie anarchie. Maar ook als goedgelovig en zacht. Velen hebben herinneringen aan de hele vroege tijd. Maar was je ook rebels, of te zacht en waren de eerste edities het best?
Ja natuurlijk was er anarchie. Er waren discotheken en popmuziek. Met mensen met handtasjes in het midden. Grijze mutsen op een stukje dansvloer. Eigenlijk oersaai. Wij ontdekten in België en Ibiza de New Beat en Acid en gedroegen ons recalcitrant. We waren te extravagant. Ik kreeg bijna iedere week klappen van jongens, omdat ik te dichtbij kwam. Ze dachten dat ik homo was. Maar ze waren stiekem gewoon bang dat ik hun meisjes afpakte. Schoppen tegen de standaard, dat deden we. Toen kwam de eerste megaparty in de stadsschouwburg en de hel was los. Dansende meisjes in kooien, rare mensen en andersoortige muziek. Voor mij was het mooiste dat iedereen gewoon met elkaar danste, jong en oud, kwaad en goed, homo of hetero, over de gehele ruimte. Ik kreeg commentaar van mensen van: “ik zal nooit naar die duivelse feestjes van jou gaan”.

Met of zonder pilletje?
We hebben mensen vrij gemaakt. Sommige bezoekers kwamen met een pilletje, sommige niet. Het is wel baanbrekend geweest. En wat betreft ‘n pilletje, niet 3 uur naast de kant staan te kijken naar een meisje voordat je haar durft aan te spreken. Dat ging dan wel anders. Mensen waren vrij, kwamen vrij, lieten zich gaan. Er was geen ruzie. Een nieuw soort contact is ontstaan. Durf en lef kwam erbij. Met onze nieuwe muziekstroming en extravagantie hebben we geschopt maar ook een hele generatie doorbroken. Ook die mensen, die nooit naar dát duivelse feest zouden komen, stonden een maand later te genieten.

Zijn we nu weer terug bij af?
Nu ondertussen zijn we weer braaf. Het is nu weer zoals het was vroeger. Al die houseliefhebbers nu houden ook van het Hollands levenslied. We zijn weer terug bij af. De discotheken en festivals zijn voor allen toegankelijk en acceptabel. Het is alweer niet meer stout nu. Wederom geen travestieten meer op het podium. We willen terug naar de 2e generatie muziek. Meer theater, meer show. We hebben nooit verkeerde dingen gedaan, zoals met SM of onvriendelijke bejegening. Het was wel een beetje duister, donker en spannend. Het mag nu wel weer wat stouter, gekker en ondeugender. Op de XO 20 Years of Love stage, gaan we dat weer demonstreren.

Is je huidige publiek er klaar voor? Toen er 50.000 mensen waren op XO is veel van de eerste generatie afgehaakt. Wist je dat? Als dat lukt met XO komen de jongeren van toen, inmiddels 45 jaar, ook weer.
Ja, dat was eenmalig. Het is moeilijk. XO was een groot succes. Ik wilde iedereen laten genieten daarvan. Dat was inderdaad een fout. Ook hier weer geldt: bigger is niet altijd better. Maar toch ook de vraag; “voor wie doe je het festival nog?”. Gaan we voor de oude garde of de vernieuwing?

Hoe hou je contact met je publiek, laat je je informeren?
We moesten gewoon verjongen. We zijn continu bezig met onderzoeken waar de mensen naartoe gaan. Opeens was er geen aansluiting meer. De jongeren gingen niet naar Extrema want dat was voor ouderen, was het beeld. De jongeren gingen naar Wish en 7th Sunday. De ouderen en mensen die wat kleiner wilden gingen naar Lakedance. Die festivals werden populairder. Wij werden toen een soort tussenin festival. Daar hebben we verandering in gebracht. Ook wel met een jonger publiek. Nu is het gemixt van 18 tot 50. In België was deze mix al duidelijk aanwezig.

Dit past meer in het beeld van Extrema zoals het ontstaan is. Voor iedereen toegankelijk.
Nu is het weer mooi gemengd. Ik vind het niet erg als mijn moeder hier rondloopt. Mijn dochter is nog te jong. We hebben ook nog een zoon van 15, maar die hoeft ook nog niet alles mee te krijgen. Als je de 18 gepasseerd bent, moet je toch samen naar een festival kunnen gaan. Sommigen zeggen: “je wilt toch niet met je ouders feesten”, maar ach.. waarom niet? Dat is toch gezellig. Nu is het weer teruggebracht. Terug naar het gevoel, naar samen, naar de oorsprong. Hier zijn we al een paar jaar mee bezig en dat zal de komende editie zeker blijken.

Heb je zelf ook wensen om dj’s te boeken?
Ja, mijn programmeur Bas, zegt wel vaker: “Hé, daar komt hij weer”. Ik heb altijd wel een stuk of 7 dj’s, jongens uit Eindhoven of Scandinavië, die ik erbij wil, maar ook goed zijn. Ik wil ze een kans geven. Het is ook een kwestie van gunnen.

Het idee van je eigen festival?
Ik ben meer visueel. Minder met muziek bezig, klinkt raar. Ik vind muziek belangrijk, maar ben meer bezig om mensen zich thuis te laten voelen. Als mensen bij mij thuis komen, mogen ze eerst met blote voeten op de bank kruipen, zelf hun drinken pakken en ze hoeven zich niet te schamen als ze een boer laten. Dat wil ik ook op mijn festival. Mensen moeten zichzelf kunnen zijn. Wel in een andere wereld, want ze zijn uit, maar met het gevoel, “ik ben zoals ik ben en dat mag”. Dat probeer ik te bereiken met vormgeving, decoratie en thema’s.

Financieel en creatieve hoogte- en dieptepunten
Ach, ik ben er niet rijk van geworden, zal het ook nooit worden. Het gaat op en neer. Ik heb de laatste jaren financieel veel moeten doen, wat heel vermoeiend geweest is.

Betekent dat je creatieve dieptepunt?
Nee, helemaal niet. Alleen dat het me dubbel werk kost. Ik ben ook financieel directeur. Daar ben ik ook goed in. Het is wel heel vermoeiend om het erbij te doen. Het kost heel veel tijd en werk. Maar ik ben een pitbull. Het boek bijvoorbeeld is ook maanden van werk. Ik heb 80.000 foto’s doorgekeken. Dat is zóveel werk en niemand anders kan het doen. Die hebben het gevoel en het verhaal er niet bij. Dat kan alleen maar ik.

Okee, het is vermoeiend maar eigenlijk een creatief hoogtepunt, een exploratie van alles wat je gedaan hebt.
Ja, zeker, maar ik heb misschien maar een kwart van al het beeldmateriaal gezien. Als je nou een doos hebt die je onder het bed uit trekt… Nee, het staat ook nog allemaal verspreid in allerlei verdwenen mapjes op de server. Zo veel werk. Daar heb ik me in vergist. En na de tekst wel 10 x gelezen te hebben zie ik nog steeds foutjes . Ik ben gevoelsmatig helemaal leeg. Maar het is wel zeker een hoogtepunt. Het is af! Een afsluiting van een periode. Een nieuw tijdperk gaat in.

Waar gaat het naartoe? Wanneer is het genoeg? Wanneer ben je bevredigd?
Er is geen eind. Er zal nooit een eind zijn. Het eind zal altijd kleiner, intiemer, authentieker zijn en niet met geld te maken hebben. De zucht naar roem, status en gezien willen worden, heb ik gehad. Mensen vinden me leuk, dat weet ik nu wel. Ik ben nu weer meer met familie, kleinschaliger en oorspronkelijk bezig, om mensen gelukkig te maken. Zoals de presentatie die ik gaf bij TEDx, “hoe maak je mensen gelukkig?” En de bomentheorie die ik verzonnen heb. Door de bomen het bos niet meer zien. Je hebt dode, zieke en goede bomen. De dode bomen haal je eruit. De goede moet je koesteren en zet je in het zonnetje. De paar zieke bomen die je overhebt, moet je 1 voor 1 behandelen dan hou je alleen maar goede bomen over. Deze theorie vertelde ik een jongen op een festival en die begon te janken, in plaats van dat ik me op het festival begaf heb ik een paar uur op de camping met hem gepraat hierover. Dat vind ik ook leuk. Het levert financieel niets op, het kost ook niets, maar het levert mij emotioneel iets op. En daar gaat het naartoe.

Uiteindelijk zal ik ergens in een leuk hotelletje aan het strand zitten in Spanje, met 5 kamertjes. Daar komen mensen af en toe naartoe. Lekker praatjes maken. Dan maak ik een tosti voor ze en drinken we een biertje. En hoop ik dat ik me geen financiële zorgen hoef te maken. Want ik ben toch wel een beetje verwend.

Maak je eigen afsluiter
Na deze edities zullen vooral nieuwe mensen een heel ander beeld krijgen. De mensen die Extrema kennen, zullen zeggen: “dat kennen we al”. De nieuweling zal zeggen: “oh dit is het Extrema waar ze het altijd over gehad hebben”. Afgelopen vrijdag, op de releaseparty, is het feest al begonnen en over een paar weken is het alweer 11 juli. Ik heb er zin in!

Links:
Extrema Outdoor: 20 Years of Love
Solar Weekend

Foutje gezien? Let us know!

Maak kans op een JBL Charge 5 Bluetooth speaker!

Maak kans op een draagbare JBL Charge 5 Bluetooth speaker!

De kans om te winnen bij Guestzone is groot. Inmiddels hebben wij 139.195 vrijkaarten verloot onder onze members.

Dat zijn er ruim 800 per maand. En dat al bijna 15 jaar lang!

Maak een gratis account aan zodat jij ook vrijkaarten, gastenlijstplekken, vip-tafels en bonnen/muntjes kunt winnen.

Je maakt bovendien direct kans op een draagbare JBL Charge 5 Bluetooth speaker twv €159,99!

Water- en stofdicht ontwerp, staat garant voor 20 uur afspeeltijd en brengt een ongeëvenaarde JBL Signature Pro Sound.

Al member?

Uiteraard maak jij dan ook kans. Log in en controleer of alle gegevens zijn ingevuld en up-to-date zijn.
Maak extra kans door een leuke/originele reactie te schrijven onder onze Facebookpost.